Privremena deponija u Nikšiću bila je izvor zarade vlasnika zemljišta i Opštine, ali po kojoj cijeni po životnu sredinu i poštovanje pravila?

Kada su državni organi u Nikšiću 2003. godine zakupili dva hektara zemlje na Budošu za deponiju otpada, to je trebalo da bude privremeno rješenje. Skoro dvije decenije kasnije, 80-godišnja Milka Simunović kaže da se više plaši vazduha sa deponije nego COVID-19.

„Dok jug duva mi ne smijemo da otvorimo vrata i prozore”, kaže Simunović. “Ko smije voće da daje djeci, ja ne znam”.

Vlasti u drugom najvećem gradu u Crnoj Gori svakog dana odlažu 50 tona otpada na deponiju Mislov do, nekoliko kilometara od centra grada. Ali tamo nije završavao samo lokalni otpad.

Prema nalazima istraživanja koje su sproveli BIRN i Centar za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) u Mislovom dolu godinama je odlagan otpad iz drugih opština, mimo ugovora o zakupu, dok se komunalni otpad i danas miješa sa prehrambenim, životinjskim i hemijskim otpadom.

I Nikšićani su ti koji plaćaju cijenu, ne samo u kvalitetu vazduha. Podaci koje je BIRN/CIN-CG dobio od Opštine pokazuju da je u periodu  između 2003. i aprila 2021. godine – kada je posljednji ugovor istekao – uplaćeno više od 420.000 eura javnog novca za zakup parcele, koja, ako bi se prodala, ne bi koštala više od 10.000 eura na sadašnjem tržištu.

U tom periodu, Opština je svakog mjeseca plaćala zakup od 2.400 eura vlasniku zemljišta Mirašu Đurđevcu, bivšem odborniku u lokalnoj Skupštini i direktoru preduzeća „Mislov Do“, koje je Opština angažovala za održavanje deponije.

„Mislov Do“ osnovao je Mirašev sin Vukašin, koji je kao poslovođa deponije zaposlen u opštinskom Javnom komunalnom preduzeću zaduženom za odlaganje otpada, a koji je sa još četvoricom osuđen 2014. zbog brutalnog napada na novinarku Lidiju Nikčević u januaru te godine.

Kritičari prakse opštinskog upravljanja otpadom kažu da taj dogovor izaziva sumnju.

„Radi se o privatnoj imovini koju Nikšićani plaćaju i plaćaju za nešto što je nelegalno”, rekao je Aleksandar Perović, direktor NVO Ozon.

„Takođe, zakon zabranjuje miješanje opasnog otpada sa komunalnim i upravo zato kažemo da je ova lokacija ekološka tempirana bomba.”

Šteta po vazduh, vodu, zemljište

Prema prvobitnom ugovoru o zakupu koji su 2003. godine potpisali Đurđevac i tadašnja gradonačelnica Nikšića Vera Miljanić, samo komunalni otpad iz stambenih i poslovnih prostorija u Nikšiću i okolini trebalo je da se odlaže na deponiji Mislov do.

Ipak, opštinska evidencija pokazuje da je otpad na lokaciju dovožen iz primorskih gradova Kotora 2011. i 2012. godine, Plužina 2013. i 2016. i Budve između maja 2010. i juna 2011. godine, čime je Opština Nikšić zaradila desetine hiljada eura.

Javno komunalno preduzeće za BIRN/CIN-CG je takođe navelo da se na lokaciju šalje i otpad iz većine privatnih preduzeća u Nikšiću, što znači da se komunalni otpad miješa sa prehrambenim, životinjskim i hemijskim otpadom. Požari redovno gore na lokaciji, šaljući dim u vazduh iznad brda Budoš.

Javni pozivi za zatvaranje lokacije ostali su bez odjeka.

Samo tokom 2020. godine deponija je u nizu gorjela čak 45 dana. Slično je bilo i 2021.

,,Mi već deset godina upozoravamo da će do ovoga doći. Nije riječ samo o metanskim gasovima, već je riječ o različitim vrstama gasova koji su nus produkti sagorijevanja plastike, različitih vrsta opasnog otpada” kaže Perović iz Ozona.

Nijesu sprovođena nikakva ispitivanja kvaliteta vazduha, vode ili zemljišta na deponiji ili njenoj okolini. Iz Instituta za javno zdravlje kažu za BIRN/CIN-CG da nemaju podatke o uticaju na zdravlje građana Nikšića.

Stručnjaci, međutim, govore da je potencijalna šteta značajna.

Osim požara koji zagađuju vazduh, postoji zabrinutost zbog nekontrolisanog oticanja voda uz sam kanal Zete, ili kroz krašku podlogu prema izvorima.

„Govorimo o formaciji koja je kao spužva, puna kanala, prolaza” kaže doktor biologije sa Hrvatskog instituta za biološku raznolikost, Dušan Jelić. ,,A svaka deponija i svako odlaganje materijala neminovno završava u podzemlju, ne možete spriječiti ispiranje”.

Niko nije odgovoran

Prema Zakonu o upravljanju otpadom, deponija Mislov do je morala biti zatvorena ili  uređena do 2012. godine, što je bio rok za regulisanje privremenih deponija.

Pravosudni organi su u više navrata presudili da deponija nije u nadležnosti državnih ekoloških, već opštinskih komunalnih inspektora, koji se još nijesu bavili njome.

,,Kako Opština Nikšić, nije uspostavila privremeno skladištenje otpada u skladu sa članom 78 Zakona o upravljanju otpadom, ekološka inspekcija  nije imala nadležnost da kontroliše i prati skladištenje i privremeno skladištenje komunalnog otpada” saopšteno je iz ekološke inspekcije BIRN/CIN-CG.

,,Mi smo se isti dan kada smo stupili na vlast susreli sa Mislovim dolom kao gorućim problemom”, kaže predsjednik Opštine Nikšić Marko Kovačević.

Vlasti trenutno istražuju mogućnost regionalnog centra za reciklažu koji bi opsluživao nekoliko opština. Završena je Studija izvodljivosti, a odabrana je i lokacija. Deponija u Mislovom dolu bi trebalo da bude sanirana.

„Nije problem samo zaustaviti rad deponije, ona treba da se sanira, na neki način pokrije, da se ukloni“, kaže državni sekterar ministastva ekologije, Danilo Mrdak.

,,Treba raspisati projekat za idejno rješenje kako tehnološki sanirati tu ranu u prostoru, u životnoj sredini, jer će ona nastaviti da se opet pali, da emituje što ne smije da emituje i moramo da smislimo način kako da saniramo to područje i riješimo tu, za Nikšić, izuzetno veliku crnu tačku.”

Đurđevac je rekao da očekuje da opština do kraja ispoštuje ugovor, odnosno sanira prostor.

,,Moj osnovni motiv, kada sam ponudio to opštini, bio je da bih imao neku egzistenciju, da bih podizao familiju,” kaže za CIN-CG/BIRN.

,,Tada je bilo rečeno da će to trajati četiri, pet godina „u vrh glave“ i da će se tražiti neka nova lokacija. U posljednje vrijeme ističu se samo loši efekti ove deponije, a zaboravlja se koliko je ona značila gradu“, kaže Đurđevac.

“Ova je deponija, pravo da vam kazem, u ovom momentu osuđena kao neki zlikovac,“ rekao je on. ,,Niko neće da se sjeti da je ona skoro 20 godina bila spas ovoga grada. Nisam ja nikoga tjerao da potpiše ili ne potpiše“.

Ekološki inspektori nemoćni

Ekološka inspekcija Crne Gore pokrenula je bezuspješno postupke protiv nikšićkog komunalnog preduzeća zbog korišćenja deponije Mislov do.

„Područni organi su zauzeli stav da su zahtjevi podnijeti od strane nenadležne inspekcije, jer se radi o komunalnom otpadu koji je u nadležnosti opštinske inspekcije “, saopštili su iz Inspekcije.

Izmjenama i dopunama Zakona o upravljanju otpadom iz 2012. posao nadzora privremenog skladištenja komunalnog otpada prebačen je na lokalne inspekcijske organe.

I u Ministarstvu ekologije pozivaju se na zakonske propise po kojima od 2012. godine lokalne samouprave moraju da urede svoja odlagališta.

Prema državnom planu upravljanja otpadom iz 2015. godine Nikšić je trebalo da bude regionalni centar za opštine Nikšić, Šavnik i Plužine, gdje bi se otpad razvrstavao i dijelom reciklirao, ali, kao i drugi, ni taj plan nije realizovan.

Irena Rašović

Vlada Crne Gore za sada ne namjerava da Boku Kotorsku proglasi za zaštićeno morsko područje (ZMP), iako to zbog očuvanja biodiverziteta preporučuje više relevantnih studija. Ove godine su tri lokaliteta, Katič, Platamuni i Stari Ulcinj proglašena za ZMP

Uz ušće Bojane, najvažniji biodiverzitet je podmorje u zalivu Boke Kotorske. To piše u Nacionalnoj strategiji biodiverziteta sa akcionim planom za period od 2016. do 2020. godine, ali oba ta lokaliteta Vlada Crne Gore ove godine nije obuhvatila planom zaštićenih morskih područja (ZMP).

Zaliv je pod velikim pritiskom ljudskog faktora, što prijeti brojnim vrstama i vrijednim staništima. Prekomjerna izgradnja luka i pristaništa, građevinski otpad, velika frekvencija nautičkog saobraćaja, energetsko i zvučno zagađenje, dramatično utiču na podvodni živi svijet Boke Kotorske.

„Podmorje Boke je jedinstveno, ne samo za Jadran, već za cijelo Sredozemlje, zbog mora sa kojim se miješaju tokovi nadzemnih i podzemnih slatkih voda, a sve u polu-zatvorenom zalivu“, kazao je u razgovoru za Centar za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) Eđidio Trainito, italijanski ekspert za biologiju mora, koji je istraživao podmorja širom svijeta.

„Ukoliko se nešto pod hitno ne uradi, zaliv je na putu gubitka staništa i vrsta bez povratka“, tvrdi Trainito.

Čak 20 najugroženijih vrsta Sredozemlja, kao i šest vrsta prioritetnih staništa Evropske direktive o staništima, nalazi se u zalivu. Boka je i od izuzetne važnosti za uzgoj sardina i inćuna, prioritetnih vrsta Mediteranske komisije za generalni ribolov. Sve se to navodi i u kapitalnoj studiji Ekološka kvantitativna analiza Bokokotorskog zaliva iz 2013. koja je dio međunarodnog projekta Programa za životnu sredinu Ujedinjenih nacija (UNEP) i Regionalnog centra za specijalno zaštićena područja (SPA-RAC) u okviru Barselonske konvencije.

Prema ovoj studiji, zaliv ispunjava biološke kriterijume da postane dio liste Barselonske konvencije pod nazivom: Specijalno zaštićena područja od značaja za Sredozemlje (SPAMI). Iz SPA – RAC centra objasnili su za CIN-CG koliko je značajna SPAMI lista. Naime, od preko hiljadu ZMP-a na Mediteranu, svega njih 39 nosi odrednicu SPAMI. Ipak, prvi neophodan korak za listu je da nacionalne vlada prvo lokalitet proglase za ZMP.

Barselonske konvencije, čija je Crna Gora potpisnica, krovni je dokument za zaštitu Sredozemnog mora.

Iz Ministarstva ekologije, prostornog planiranja i urbanizma (MEPPU), koje je nadležno za projekat ZMP-a, smatraju da kada je Boka u pitanju nema argumenata za takvu zaštitu. „Najveći dio podmorja zaliva, u biološkom smislu, čine vrstama siromašni terigeni muljevi. Ako bismo ga poredili sa kopnenim staništima, onda bi to odgovaralo pustinjama. Ova staništa su važna, ali iz ugla zaštite, nisu prioritetna“, tvrdi za CIN-CG Danilo Mrdak, državni sekretar u MEPPU.

Najdragocjenije lokacije na crnogorskom primorju su već prepoznate i proglašene za ZMP, tvrdi on.

„U biološkom smislu, argumenti protiv zaštite zaliva ne postoje. Neznanje ili, prije bih rekla, veliki ekonomski interesa na malom području čine zaštitu veoma izazovnom, ali nikako manje važnom“, tvrdi za CIN-CG Vesna Mačić, biološkinja Instituta za biologiju mora iz Kotora. Razlozi zbog kojih zaliv nije zaštićen isključivo su političke prirode, kaže ona.

Više istraživanja dokazalo je da su brojna vrijedna staništa i vrste u zalivu, u procesu regresije, odnosno smanjenja površine ili brojnosti. To je slučaj sa koralnim staništima, koja na cijelom Mediteranu nestaju velikom brzinom, mahom zbog klimatskih promjena i ljudskog pritiska.

„Prema Evropskoj direktivi o staništima, koralna su ne samo zaštićena, nego i prioritetna staništa, što znači da je naša obaveza da ih štitimo kao oči u glavi“, objašnjava Mačić.

Italijanski stručnjak Trainito je tokom 2019. godine učestvovao u istraživanjima koralnih staništa u zalivu. Tada su na tom području otkriveni ostaci koralnog grebena, za koje se pretpostavlja da je postojao do prije oko 40 godina, ali da je većinom uništen. ,,Koliko je to rijetko, govori podatak da se sličan greben na Mediteranu mogao naći još samo na italijanskoj obali, u regiji Apulja“, kaže ovaj ekspert.

Nedovoljno je zaštićen i zlatni koral, koji je najvredniji u zalivu, jer ga u istom obimu na svijetu ima samo još na Kanarskim ostrvima. Prema Trainitu, bilo bi neophodno da lokacija sa zlatnim koralom bude prirodni rezervat, takozvana no-take zona, dostupna samo naučnicima za istraživanja.

Vlada Crne Gore je na inicijativu Instituta za biologiju mora,  prepoznala značaj zlatnog korala i uspostavila režim preventivne zaštite na mjestima Sopot i Dražin Vrt, ogradivši te lokalitete bovama. 

„Buduća studija zaštite će dati sve potrebne detalje,ukoliko se odluči da se ide u pravcu proglašenja zaštićenog morskog područja na ova dva lokaliteta.”, tvrdi  Mrdak.

„Za sprečavanje negativnih uticaja sidrenja i ribarstva nije dovoljno ograđivanje tih lokacija, jer more nije kopno pa da se pregrađivanjem eliminišu negativni efekti, pogotovo u zalivu, gdje su uticaji zagađenja znatno veći nego na otvorenom moru“, kaže Mačićeva. Ona smatra da bi samo zlatni koral bio dovoljan razlog da se zaštiti cijeli zaliv. Tu su i mnogi drugi razlozi - ljekovito blato u Igalu, te rijetke i zaštićene vrste i staništa, poput morskih trava kao što su Posidonia oceanica, Cymodocea nodosa, Zostera noltei, koje su poslednjih godina u velikoj regresiji, mahom zbog nasipanja obale i izgradnje ponti.

Studija Marinski biodiverzitet Boke-Kotorske iz 2014. navodi da je trava Posidonia oceanica, endemska vrsta Sredozemlja, u zalivu gotovo u potpunosti nestala. Cijela staništa koja su ranije identifikovana nijesu pronađena u skorijim istraživanjim.

„Prema Evropskoj direktivi o staništima traži se najveći stepen zaštite Posidonie, a i prema domaćoj legislativi, kao i prema više međunarodnih konvencija koje je Crna Gora ratifikovala. To znači da zaštita te vrste nije stvar izbora, već obaveza“, apeluje Mačićeva. Ona je još 2001. učesvovala u istraživanju koje je upozorilo na smanjivanje staništa Posidonie.

Ona dodaje da postoje i drugi lokaliteti gdje je zaštita staništa neophodna, poput podmorja oko ostrva Gospa od Škrpjela i Sveti Đorđe, Sveti Marko, lokacije Strp, Sveti Stasije, Gospa od Anđela, Turski rt, Sveta Nedjelja. „ Na svakoj od nabrojanih lokacija u zalivu otkriveno je najmanje 20 do 50 vrsta koje su zaštićene ili ugrožene, a što je najvažnije - povlačenje jedne vrste izaziva čitav niz lančanih posljedica“, kaže Mačićeva.

„Iako sam ihtiolog, na moju žalost, riblje vrste koje žive u Boki KotorsKoj nijesu prepoznate kao one koje je potrebno štititi. U ihtiološkom smislu, upravo zbog relativne uniformnosti i malog broja staništa, Boka Kotorska je siromašnija ribljim vrstama nego li ostali djelovim našeg mora koji zauzimaju otvoren položaj i gdje postoji delako veća raznolikost staništa.", tvrdi Mrdak, koji je po struci ihtiolog - ekspert za proučavanje riba.

„Važno je naglasiti da su ribe tek dio morskog biodiverziteta koji je sačinjen od raznih drugih vrsta organizama“, navodi Trainito. On objašnjava da su za regresiju riba u zalivu makar dijelom zaslužne različite vrste zagađenja.

CIN-CG je i ranije pisao o ugroženosti školjke periske (Pinna nobilis), koja je karakteristična za Mediteran. Boka Kotorska bila je jedino autohtono stanište ove školjke u Crnoj Gori, ali već nekoliko godina masovno odumire zbog parazita, i to na nivou cijelog Sredozemlja. Ove godine, proglašena je kritično-ugroženom od strane Međunarodna unije za očuvanje prirode (IUCN), što znači da je ta vrsta u posljednjem stadijumu pred definitivno odumiranje.

Nautički turizam - zarada sa sve većom cijenom

„Da postoje objektivni razlozi prvi bih bio za zaštitu Boke Kotorske. Moramo da razumijemo da je potrebno da se zadovolje kriterijumi kada se nešto stavlja pod zaštitu i da to nije proizvod nečijih htjenja ili simpatija, već posljedica predanog rada na mapiranju vrsta i staništa koje su od značaja za zaštitu“, tvrdi Mrdak.

Strategija razvoja turizma u Crnoj Gori predviđa Boku Kotorsku kao važno odredište kruzing i jahting turizma, koji su i velika opasnost za očuvanje biodiverziteta. Sva zaštićena područja zbog toga ograničavaju nautički saobraćaj.

„U skladu sa Strategijom razvoja turizma, nautički turizam je prepoznat kao razvojna šansa Crne Gore“, tvrdi za CIN-CG Ivana Đurović, državna sekretarka za turizam. „Strateškim planiranjem i gradnjom brojnih novih savremenih marina, Crna Gora može postati jedan od centara nautičkog turizma“, objasnila je ona. Samo od naplate izletničke takse naša je zemlja od kruzera 2019. prihodovala preko 164 hiljade eura, navodi Đurović.

Kotor je 2019. bio treća luka po broju posjeta kruzera u Evropi. Sa sedam luka od lokalnog značaja i dvije od nacionalnog značaja, zaliv ima najveći nautički promet u Crnoj Gori.

U Crnoj Gori nijesu rađene studije procjene uticaja na životnu sredinu nautičkog turizma, kako kruzera, tako ni uticaja manjih plovila i sve većeg broja luka i pristaništa.

„Nijesmo u saznanju da će u budućnosti biti rađena studija procjene uticaja kruzing turizma na zaliv“, kažu iz Agencije za zaštitu životne sredine. Oni su pojasnili da to nije u njihovoj nadležnosti, kao ni procjena uticaja izgradnje luka i pristaništa. Nosioci projekta su za to zaduženi.

Tokom ove godine izašla je studija poznatog evropskog stručnjaka Hrvoja Carića o uticaju teških metala sa trupa kruzera. Istraživanje je dokazalo da su materije sa trupa naročito opasne za zalivske sredine, gdje dolazi do manjeg protoka vode nego na otvorenom moru, pa se u njima koncentracija eko-toksičnog bakra povećava za 25 puta, u poređenju sa otvorenim morem. Rekordne količine bakra zabilježene su na vrhuncu turističke sezone i na većim temperaturama mora.

Imajući u vidu izolovanost Boko Kotorskog zaliva, toplotu vode tokom ljetnjih mjeseci, rekordni broj kruzera, te činjenicu da se voda u zalivu rijetko obnavlja, zagađenje eko-toksičnim bakrom moglo bi zaista biti zabrinjavajuće.

Eko-toksični bakar doprinosi sprečavanju fotosinteze travki, sprječava razvoj larvi, uzrokuje genetičke promjene na određenim vrstama, taloži se u morskoj ribi, kornjačama, puževima i mušljama, navodi se u Carićevoj studiji.

CIN-CG je ranije pisao o negativnom uticaju kruzing turizma na osjetljivo podmorje zaliva - riziku od otpadnih voda, zagađenju bukom koje plaši životinje, mulju koji kruzeri podižu onemogućavajući foto-sintezu organizama.

U posljednjih nekoliko godina Boka trpi dodatni pritisak zbog intezivne izgradnje ponti, privatnih pristana i plaža. U planovima je izgradnja luke Risan, remonta za jahte i dodatna ekspanzija nautičkog turizma.

Naftne platforme u blizini zaliva - košmar za biodiverzitet

Uz sve ove probleme koji drastično utiču na biodiverzitet, naftne platforme bi mogle biti postavljene na samom ulazu u zaliv, kada Hrvatska i Crna Gora riješe spor oko razgraničenja na Prevlaci. „Centralni problem Prevlake su nalazišta nafte i gasa, iako to možda države neće javno da kažu“, tvrdi za CIN-CG profesor prava Nebojša Vučinić, nekadašnji šef Ekspertske grupe crnogorske Vlade za pregovore oko spora na poluostrvu Prevlaka.

Vučinić naglašava da su istraživanja nafte i gasa, vršena još u bivšoj Jugoslaviji, nagovijestila da bi vrijednih nalazišta moglo biti upravo na morskoj teritoriji oko koje se spore Crna Gora i Hrvatska - između rta Oštro i ostrva Mamule, neposredno na ulazu u zaliv.

„Iako sama morska granica između Crne Gore i Hrvatske nije definisana, veliki broj kompanija, koje su htjele da istražuju naftu i gas u Crnoj Gori, pokazale su interesovanje i za blokove u blizini Prevlake, upravo zbog istraživanja koja su rađena za vrijeme SFRJ, kada je pronađen naftni sloj širine oko 20-ak metara“, kazali su iz Ministarstva kapitalnih investicija (MKI) za CIN-CG.

„Ukoliko se uspostavi da postoje ekonomski isplative količine nafte i gasa, dvije zemlje bi se dogovorile da li da zajedno vrše eksploataciju i odnose količine nafte i gasa koje im pripadaju“, naveli su iz MKI.

Mačićeva objašnjava da bi potencijalno zagađenje od naftnih platformi bilo kraj za zaliv. „Voda u zalivu obnavlja se jednom u 50 do 100 godina“, objasnila je ona.

„Čak i zagađenje od eventualnog izliva u Ulcinju bi bilo tragedija za zaliv, zbog same njegove konstrukcije“, kazala je Mačićeva.

Pritom, kako ističe, zaliv je pod zaštitom UNESCO-a, kao i njegova okolina, što bi postavilo pravno pitanje naftnih platformi na lokaciji Prevlake.

Dušan Varda, biolog i ekološki aktivista koji se godinama zalagao za uspostavljanje zaštićenih morskih područja u Crnoj Gori, tvrdi da su efekti istraživanja nafte pogubni čak i da se crni scenariji izliva nikada ne dogode.

„Zagađenje podvodnom bukom koje ta istraživanja proizvode je enormno, a zvučni talasi istraživanja koje je počelo u Ulcinju prostirali su se čak do podmorja Libije“, kaže on za CIN-CG.

„Moramo da se okanemo maštanja o apsolutnoj zaštiti svega i fantazije da se na kraju pretvorimo u jedan veliki nacionalni park. To niti je praktično, niti održivo i predstavlja karikaturu zaštite. Ni jedna zemlja na svijetu to ne radi. Potrebno je naći kompromisna rješenja koja podrazumijevaju da se štite ona najvrjednija područja i da se u tim zonama definiše model maksimalne zaštite i minimalne eksploatacije kako bi ona opstala“, kazao je državni sekretar Mrdak.

Mačićeva smtra da kompromis nije uvijek moguć. „Sve ove aktivnosti i zaštita na malom prostoru zaliva, ne idu zajedno. To je kao da pokušavate da na istom mjestu imate penzionerski dom i diskoteku.“

MEPPU- novi projekat za Boku

Državna revizorska institucija (DRI) bavi se pitanjem mogućih opasnosti po Boku od zagađenja uljima i štetnim tvarima koja se ispuštaju iz brodova. U Reviziji uspjeha upravljanja intervencijama u slučaju iznenadnog zagađenja u Jadranskom moru, koju je DRI objavila 2021. godine ističe se da od 2012. godine nijesu rađena istraživanja štetnih pritisaka na zaliv.

„Ministarstvo će u narednom periodu raditi na tome da u skladu sa preporukama DRI smanji stepen rizika od zagađenja u Boko Kotorskom zalivu“, objasnila je Ivana Stojanović, rukovoditeljka Direkcije za integralno upravljanje morskim i kopnenim eko-sistemima MEPPU-a.

Ona je objasnila da će preporuke DRI biti tretirane u novom projektu Ministarstva, koji finansira Program za životnu sredinu Ujedinjenih nacija, u saradnji sa Pap-Rak-om, regionalnim centrom Barselonske konvencije u Hrvatskoj.

„Tokom ovog programa napraviće se lokalni plan integralnog upravljanja za područje Boke. Zaliv je izabran za pilot područje, upravo zbog svih svojih odlika i brojnih pritisaka. Akcenat će biti na integraciji mjera adaptacije na klimatske promjene u plan, ali će i sve drugo biti uzeto u obzir“, tvrdi Stojanovićeva.

Takvi su projekti pozitivna stvar, ali oni ne vode potpunoj zaštiti podmorja Boke, ističu stručnjaci. Brojni slični projekti nijesu godinama donosili rezultate kada je zaštita crnogorskog podmorja u pitanju. „Postoje već utvrđene prioritetne preporuke za zaliv, počev od regulacije otpadnih voda, broja kruzera, definisanja mjesta za sidrište i jahte, veće kontrole svih tih plovila, itd. Ove preporuke su već na više mjesta navedene i pojašnjene, ali ne vidim da se išta na tome radi“ kaže Mačićeva.

„Na ovom prostoru ljudi shvataju da treba štititi kulturno-istorijsko blago, ali nijesu svjesni da imaju podjednako vrijedno blago pod vodom. Boka Kotorska je idealan model - ona je Sredozemno more u malom: basen pod ogromnim ljudskim pritiskom i nemjerljivim prirodnim bogatstvom. Hajde da učimo na ovom modelu - kako sprovoditi brojne aktivnosti, a ipak štititi prirodu“, kazao je Trainito.

Ovdje se o prirodi nije vodilo mnogo računa, za prethodne vlade bio je važniji kratkoročni interes, brzi prihod od turizma i neobuzdane gradnje. Izostanak Boke sa ZMP sluti da će tako biti i u buduće.

Otpad i izgradnja slabe staništa

U istraživanju staništa dna iz 2019. koje je radio Eđidio Trainito navodi se da mjesto Turski rt, u blizini tjesnaca Verige, iako bogato koralnim staništima, nije zaštićeno zbog velike količine otpada koji je bilo nemoguće ukloniti.

„Ogromne količine plastike, ostaci kombi-autobusa, automobila, šporeta, mašina i druge vrste otpada u vodama na Verigama znatno su oslabila staništa“, objašnjava Trainito.

Velika količina građevinskog otpada snimljena je i u tivatskom zalivu prilikom istraživanja 2014, gdje je razorila cijelo dno.

Trainito apeluje na važnost ograđivanja zaliva mrežama koje se koriste za zaštitu mora u mjestima gdje je voda blizu puteva ili se izgradnja vrši tik uz obalu.

„To bi bilo skupo ulaganje, ali bi značajno poboljšalo situaciju“, tvrdi on.

,,Problem je i izgradnja betonskih ponti i pristana koje uništavaju vrijedne trave na rubovima zaliva. Osim što je beton sam po sebi štetan, sidrenje je pogubno za staništa na dnu“, tvrdi Mačićeva.

Trenutno su u planu izgradnja remonta jahti u Bijeloj, a prethodna Vlada odobrila je i izgradnju luke u Risnu. Sve to može imati poguban efekat na staništa, tvrde sagovornici CIN-CG-a.

„Izgradnja luke u Tivtu zauvijek je oslabila staništa i potpuno poremetila prirodna strujanja u tom dijelu zaliva“, tvrdi Trainito.

Mačićeva apeluje i da se razmisli o izgradnji luke za prihvat kruzera u Risanskom zalivu, koju je bivša Vlada planirala. „Izgradnja te luke predstavljala bi nerazuman i neodgovoran postupak, koji bi vrlo vjerovatno mogao izazvati mnogo veću štetu po živi svijet, nego što je to bio slučaj do sada“.

Iz Agencije za zaštitu životne sredine kazali su da ni za jedan od ovih projekata nije vršena procjena uticaja na životnu sredinu, te da je to obaveza izvođača projekta. ,,Od marina u Boki, vršene su procjene uticaja isključivo za marine Porto Novi (Kumbor) i Porto Montenegro (Tivat)“, naveli su oni.

Uređaji pogubni za staništa

Izgradnja luksuznih rizorta na obali koji regulišu temperaturu u prostorijama po principu razmjene energije sa morskom vodom šteti staništima u podmorju. Ovi uređaji zimi koriste toplotu mora, a ljeti toplotu ispuštaju u more i tako remete prirodnu temperaturu morske vode, koja je ljeti i do dva stepena toplija, a zimi za isto toliko hladnija. Ta razlika u temperaturi može biti fatalna za morske organizme, naročito za koralna staništa.„Svega pola stepena je dovoljno da poremeti razmnožavanje korala“, objašnjava Mačić.

U Boki ovakva postrojenja postoje već u Kumboru, u hotelu One and Only u Portonovom.

Đurđa RADULOVIĆ

Male novčane kazne i nevoljnost da se pokrene krivično gonjenje doprinijeli su kulturi nekažnjavanja velikih i malih kompanija koje ignorišu naloge ekoloških inspektora

Ekološki inspektori u Crnoj Gori su 7. novembra 2013. godine naložili lokalnom proizvođaču vina 13. jul-Plantaže da riješi način na koji tretira otpadne vode.

Dvije godine kasnije, pošto nije ispoštovala, kompaniji – koja proizvodi oko 22 miliona kilograma grožđa godišnje – izrečena je kazna od 3 000 eura i novi rok. Kada je taj rok propušten, ponovo je kažnjena, ovoga puta sa 4 000 eura. Do decembra 2016. kazna je iznosila 4 000 eura, u julu 2017. kažnjeni su sa 5 000 eura, a zatim ponovo u februaru 2019.

I dalje kompanija, koja tvrdi da je prodala više od 16 miliona flaširanih proizvoda u preko 40 zemalja širom svijeta, nije ispoštovala nalog.

„Preduzeće je izradilo projektnu dokumentaciju za sistem za prečišćavanje otpadnih voda, ali su potrebna velika finansijska sredstva za sprovođenje naloženih mjera“, rekla je glavna ekološka inspektorka Veselinka Zarubica.

Iz preduzeća 13. jul-Plantaže rekli su da „intenzivno“ rade na tom pitanju i da čekaju „stabilnu finansijsku situaciju“ da ga riješe.

„Sve vrijeme se radi na optimizaciji rješenja za prečišćavanje otpadnih voda, kako bi se pronašlo najefikasnije i najdjelotvornije sredstvo za rješavanje problema“, saopštila je kompanija.

Daleko od toga da su oni jedini koji ne postupaju odmah po nalogu ekoloških inspektora u Crnoj Gori, koji rijetko procesuiraju slučajeve mimo prekršajnog postupka, navodi se u analizi BIRN-a i Centra za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG). 

Najveću cijenu plaćaju voda, zemlja, vazduh i građani Crne Gore, kažu ekolozi.

„Imamo stotine primjera koji dokazuju da su zakoni samo mrtvo slovo na papiru i da sistem ne funkcioniše“, rekao je ekološki aktivista Aleksandar Dragićević.

Novčane kazne imaju mali efekat

Prema podacima dobijenim od Sudskog savjeta, od početka 2016. godine u crnogorskim sudovima su formirana 534 predmeta po osnovu navodnih krivičnih djela protiv životne sredine i uređenja prostora. 

Od tog broja, čak 411 formirano je zbog šumske krađe, a samo šest zbog zagađenja životne sredine, od kojih nijedno nije završilo osuđujućom odlukom.

Umjesto toga, Odsjek za ekološku inspekciju se u velikoj mjeri oslanja na novčane kazne i prekršajne ​​postupke, koji nose daleko manje štetne posljedice po stranu koja je kriva.

U evidenciji desetina prekršajnih predmeta do kojih je BIRN/CIN-CG došao putem zahtjeva za slobodan pristup informacijama, najveći prekršioci, pored Plantaža, su Gradir Montenegro, vlasnik rudnika olova i cinka Šuplja stijena u Pljevljima, deponija WEG kolektor D.O.O. Berane, i Elektroprivreda u državnom vlasništvu.

U mnogim slučajevima, problemi koje su identifikovali inspektori nisu riješeni bez obzira na izrečene kazne.

Samo u 2015. Zarubica je podnijela pet zahtjeva za pokretanje prekršajnog postupka protiv Toščelika u turskom vlasništvu, sa sjedištem u, drugom po veličini crnogorskom gradu, Nikšiću.

U martu te godine, Toščeliku je naloženo da od Agencije za zaštitu životne sredine pribavi ekološku saglasnost za procjenu uticaja na životnu sredinu za dio svog poslovanja. Kada to nije učinila, Zarubica je u junu pokrenula prekršajni postupak. Zatim ponovo u oktobru. Ona je u decembru podnijela još tri zahtjeva za druge nedostatke, među kojima i jedan koji se tiče načina na koji se fabrika bavi otpadom.

Potom je tri godine kasnije, u januaru 2018, Toščelik ponovo ukoren zbog kršenja Zakona o integrisanom sprječavanju i kontroli zagađenja životne sredine, prema dokumentima do kojih su došli BIRN/CIN-CG. Kompanija je prestala sa radom 2021.

Isto tako, između 2017. i 2019. godine, WEG Kolektor, koji gazduje bazenima crvenog mulja u Podgorici, više puta je kažnjavan zbog rukovanja toksičnim otpadom, uključujući i propust da se izmjeri zagađenje vazduha. Inspektori su u maju 2017. naredili kompaniji da iskopa treći bunar za otpad, da bi dve godine kasnije ustanovili da to nije učinila. 

U dokumentaciji koja je predata državnim tužiocima 6. novembra 2018. godine, Agencija za zaštitu životne sredine se žalila da „nijedan od dosadašnjih koraka koje su ekološki inspektori preduzeli u vezi sa subjektom nadzora nije imao efekta“.

U međuvremenu, kompaniji Gradir Montenegro je u septembru 2013. godine naloženo da popravi cijevi na svom rudniku olova i cinka za koje su inspektori otkrili da cure u Mjednički potok i zamućuju vodu, kao i neispravnu pumpu. Preduzeću je naloženo da popravi cijevi, što je i učinilo.

Šest godina kasnije, zagađena je rijeka Ćehotina u koju se uliva Mjednički potok. Nadležni nisu uspjeli da dokažu da je Gradir izazvao zagađenje, jer se službenici Instituta za javno zdravlje 15. novembra 2019. godine nisu pojavili da uzmu uzorke vode, navodi se u evidenciji ekološke inspektorke Irene Popović, a u koju su BIRN/CIN-CG imali uvid. Gradiru je naloženo da potpuno ukloni cijevi.

Dragićević, ekološki aktivista, kaže da se manji zagađivači vode primjerom većih zagađivača.

On je pozvao na pravilnu kaznenu politiku, sprovođenje zakona i reformu inspekcijskog sistema, upozoravajući da se „povjerenje u institucije mora izgraditi prije nego što bude kasno“.

„Jer kada dostignemo tačku bez povratka, kada može ko želi puškom da ubija kako hoće i gdje hoće, kada se svakog dana na tone ribe pobije dinamitom, kada šumu sječe ko hoće i gdje hoće, a bez straha od posljedica, veoma brzo nećemo imati šta da štitimo i biće kasno”.

'Ništa osim pustoši'

Radojica Bulatović kaže da na sam vazduh koji udiše utiče to što vlasti ne pozivaju zagađivače na odgovornost.

On i drugi mještani u blizini rijeke Cijevne u Golubovcima, krive preduzeća iz Puteva i Tehnoputa za prašinu u vazduhu i fekalije u rijeci. Obje kompanije uzimaju šljunak iz rijeka.

„Uzimaju blago ove države i ovog naroda da proizvode asfalt po tako zastarjeloj tehnologiji da nas truju ođe. Ubijaju nas kamenom prašinom ”, rekao je Bulatović.

Optužio je inspektore da su „sve rješavali telefonom“ i doveo u pitanje efikasnost „običnih, malih prskalica“, postavljenih da bi se uklonila prašina. 

„Ako nastave ovako, mi moramo da se iselimo“, rekao je Bulatović za BIRN/CIN-CG.

Mještani kažu da su se u nekoliko navrata obraćali Upravi za inspekcijske poslove. 

Uprava im je prije dvije godine odgovorila da obje kompanije imaju potrebne dozvole, da su postavile sisteme za kvašenje da bi se uklonila prašina i da je jedna od firmi čak posadila „boriće“ da bi spriječili širenje prašine.

U odgovoru BIRN/CIN-CG, Uprava je saopštila da njeni inspektori „redovno prate preduzeća Putevi i Tehnoput” i da su, kao odgovor na zabrinutost mještana, više puta nalagali praćenje zagađenosti vazduha i da Tehnoput treba da bude izmješten.

Da stvar bude gora, veliki zagađivači u Crnoj Gori godinama izbjegavaju ekološke takse i naknade.

Primjera radi, nikšićkom Unipromu, koji je vlasnik podgoričkog Kombinata aluminijuma (KAP), ove godine je naloženo da plati nešto više od 800 000 eura na ime neplaćenih ekoloških taksi i naknada. 

Vlasnik Uniproma Veselin Pejović uhapšen je 25. novembra pod optužbom da je prijetio direktoru Agencije za zaštitu životne sredine. Do tada je Uniprom platio dio tog novca, ali je i dalje dugovao nešto više od 670 000 eura.

Agencija je ukupno naložila firmama da ove godine plate oko 1,3 miliona eura taksi i naknada, što uključuje dugove iz prethodnih godina. Otprilike polovina tog iznosa prikupljena je do objavljivanja ove priče, u poređenju sa oko 300 000 eura godišnje u prethodnim godinama.

Miloš Lazarević, izvršni direktor nevladine organizacije Koalicija za održivi razvoj (KOR), rekao je da niz međunarodnih konvencija i sporazuma koje je Crna Gora potpisala, a da ne govorimo o obavezama na putu ka pristupanju Evropskoj uniji, ima malo efekta.

„Da sve bude gore, prethodna vlast je sklopila veliki broj ugovora koji su protivustavni, a donijela je i niz urbanističkih i drugih planova kojima bi se trajno devastirala čak i UNESCO zaštićena područja, a o rijekama i jezerima da ne govorimo“, rekao je Lazarević za BIRN/CIN- CG.

„U odsustvu sistema vladavine prava, pojedini građani su organizovanim djelovanjem ukazali na anomalije u društvu i time inspirisali i ostale da zajednički izvrše pritisak na institucije sistema da konačno počnu da rade posao za koji su novcem građana i plaćene“, kazao je on.

„Kod građana postoje kritička svijest i želja, ali dokle god zakonodavna, izvršna i sudska vlast ne uvide da je car go i ne preuzmu odgovornost … za desetak godina neće ostati ništa osim pustoš.“

Jelena JOVANOVIĆ

Crna Gora spada u prvih pet zemalja po pošumljenosti u Evropi, ali je u samom vrhu kada je u pitanju procenat opožarene povrišine. Tokom prethodne decenije naša je zemlja imala čak 60 odsto više opožarene teritorije od 50 puta veće Francuske, što nas koša više stotina miliona eura. Ove godine taj procenat je bio oko tri odsto teritorije, ili 423 km2, što je približno najgoroj požarnoj sezoni 2017. godine.

I pored zabrinjavajućih podataka, reakcija nadležnih ovog ljeta nije bila adekvatna. Međunarodne pomoći nije bilo, a jedan od helikoptera vojske Crne Gore za gašenje vatre poslat je u Sjevernu Makedoniju, iako je ta zemlja tokom 2021. imala znatno manje požara od Crne Gore. Šta bi trebalo da se radi da se promijeni praksa prethodnih vlasti, čiji je odnos prema prirodnim resursima bio takav da Crna Gora danas nema ni strategiju ni sredstva za zaštitu prirode tokom požarnih sezona. Kako ovakva praksa, ukoliko se nastavi, može trajno ugroziti šume i druga bogatstva Crne Gore, posebno u vremenu klimatskih promjena i suša, pogledajte u filmu: ,,Požari u Crnoj Gori: Uzroci i posljedice“.

Dokumentarni film dio je projekta: ,,Istraživačko novinarstvo, ekološke teME, uščešće građana/ki“, koji Centar za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) sprovodi u saradnji sa Balkanskom istraživačkom regionalnom mrežom (BIRN) i nedjeljnikom Monitor. Projekat finansira Evropska unija, a kofinansira Ministarstvo javne uprave.

Sedam crnogorskih opština je 2012. godine dobilo višemilionske grantove za izgradnju esencijalnih postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda kako bi se spriječilo zagađenje rijeka i mora, ali građevinski radovi još nisu otpočeli, a kako godine prolaze, potencijalni trošak raste.

Rožaje je trebalo da bude jedna od prvih opština u Crnoj Gori koja će dobiti postrojenje za tretman otpadnih voda u cilju prečišćavanja kućnih otpadnih voda koje bi sa ovim procesom bile relativno čiste prilikom njihovih ispuštanja u rijeke, jezera i Jadransko more.

Od 2011. do 2014. godine, opštinske vlasti u Rožajama uspjele su da izrade studiju izvodljivosti za ovo postrojenje, odabrali su lokaciju i uvrstili je u prostorni urbanistički plan opštine.

Sljedeća faza bila je izgradnja sistema za prečišćavanje otpadnih voda, za šta je obezbjeđen grant od 200.000 eura iz Instrumenta za pretpristupnu pomoć Evropske unije, IPA fonda za tehničku podršku.

Opština Rožaje se takođe za izgradnju fabrike zadužila i kod Evropske investicione banke (EIB) odakle je dobila sredstva u visini od blizu tri miliona eura, dok je grant od 700.000 eura obezbjeđen iz Evropskog fonda za Balkan.

Međutim, 2014. godine je Demokratska partija socijalista, koja je Rožaje vodila dvije decenije, izgubila vlast u opštini.

Nova opštinska vlast, na čije čelo su došle Bošnjačka stranka i Socijaldemokratska partija, iznenada je odlučila da postrojenje za tretman otpadnih voda izgradi na drugoj lokaciji.

Kao rezultat toga, moralo se ponovo uraditi studija lokacije, a nove vlasti nisu mogle za to dobiti novac iz IPA fondova. Novac je, umjesto toga, preusmjeren na rješavanje problema otpadnih voda u drugim opštinama koje su bile spremnije za izgradnju postrojenja.

Iz opštine Rožaje su za BIRN i Centar za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) kazali da razlog za promjenu lokacije leži u tome što bi objekat na prvobitno planiranoj lokaciji bio preskup jer bi se na njoj trebala izgraditi i pumpna stanica.

„Iako je studija predviđala da je (prvobitna) lokacija najbolja, smatralo se da se od ovog rješenja treba odustati“, kazali su nam u opštini.

Ovo je samo jedan od primjera kako je nekoliko crnogorskih opština ostalo bez postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda zbog loših odluka lokalnih vlasti, koje nisu iskoristile novac koji im je dodijeljen za ove projekte.

Istraživanje BIRN/CIN-CG-a pokazuje da je sedam crnogorskih opština - Rožaje, Plav, Bijelo Polje, Kolašin, Danilovgrad, Cetinje i Ulcinj - izgubilo šansu da dobije više od deset miliona eura kroz grantove namijenjene za izgradnju prečišćavanja otpadnih voda.

Ovaj neuspjeh opština da izgrade postrojenja košta i državni budžet Crne Gore - skoro 20 miliona eura, jer su dugogodišnja odlaganja realizacije projekata dovele do povećanja troškova izgradnje.

Izgradnja postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda jedna je od obaveza koje je Crna Gora prihvatila pregovarajući o poglavlju 27, koje se odnosi na životnu sredinu i klimatske promjene u cilju usklađivanja svog zakonodavstva sa standardima EU, na putu ka njenom članstvu u ovom bloku.

Pregovori o članstvu se nastavljaju, a postrojenja se tek trebaju izgraditi, iako će njihova izgradnja koštati opštine puno više nego što je to ranije planirano.

Prolongiranje znači i veće zagađenje rijeka i mora

Azra Vuković, direktorka crnogorske nevladine organizacije koja se bori za očuvanje životne sredine Green Home, za BIRN/CIN-CG ističe da svako prolongiranje realizacije projekata izgradnje postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda doprinosi pogoršanju kvaliteta vode u vodotocima i povećanju koncentracije zagađujućih materija, te ima i negativan uticaj na život u rijekama i moru. Ona dodaje da zagađenje ima indirektan uticaj i na javno zdravlje.

„Nedostatak prostorno-planske dokumentacije, nedostatak projektne dokumentacije, nedostatak ljudskih kapaciteta za vođenje ovih procesa i nedostatak finansijskih resursa koje je trebalo obezbijediti kako bi se koristila donatorska ili kreditna sredstva, samo su neki od razloga koji su spriječili implementaciju ovih projekata”, objašnjava Vuković.

Ona naglašava da postoji više razloga za probleme koji su se pojavili. Jedan od njih je, smatra ona, nedostatak kapaciteta na lokalnom nivou za pripremu i vođenje ovako velikih i zahtjevnih projekata. Lokalne vlasti ne prepoznaju u dovoljnoj mjeri važnost ovakvih projekata, kaže Vuković – posebno zato što je njihova implementacija dug i zahtjevan proces.

U pojedinim gradovima postoji i problem „bespravno izgrađenih objekata na lokaciji predviđenoj za izgradnju postrojenja”, objašnjava Vuković. Ponekad nastaju i dodatni troškovi jer je zemljište planirano za izgradnju u privatnom vlasništvu i opština mora da ga kupi.

„Drugi razlog usporavanja ovih projekata leži u činjenici da lokalne vlasti često ne žele da implementiraju projekte koji će u konačnici proizvesti obavezu građanima da plaćaju dodatne troškove za takve usluge, pa zato prolongiraju njihovu realizaciju”, kaže ona.

Otpadne vode koje se ulivaju u rijeku Ibar

Opština Rožaje, nakon što je izgubila početna sredstva iz IPA fondova, imala je sreću da 2019. godine ponovo dobije novac za izgradnju elektrane.

Međutim, dok je za izgradnju postrojenja prvobitno izdvojeno nešto više od tri miliona eura, u Planu upravljanja komunalnim otpadnim vodama za period 2020-2035 Vlade Crne Gore procjenjuje se da će sada projekat koštati nešto više od pet miliona. Uz izgradnju nove gradske kanalizacione mreže, procjenjuje se da bi ukupni troškovi mogli ići do 12 miliona eura.

U PROCON-u, nacionalnoj jedinici za implementaciju projekata iz oblasti komunalnih djelatnosti i zaštite životne sredine, kažu da je izgradnja sistema za prikupljanje, odvođenje i tretman komunalnih otpadnih voda jedan od glavnih prioriteta kada je u pitanju zaštita životne sredine.

Otpadne vode iz Rožaja trenutno se ulivaju u rijeku Ibar na desetak kilometara od njenog izvora. Prema monitoringu kvaliteta vode Agencije za zaštitu životne sredine, Ibar je jedna od najzagađenijih rijeka u Crnoj Gori.

„Ovaj projekat (postrojenja za prečišćavanje) ima za cilj da unaprijedi tretman otpadnih voda na području Rožaja, a samim tim i da smanji negativne efekte zagađenja rijeke Ibar“, saopštavaju iz PROCON-a.

Iz Opštine Rožaje kažu da ovaj projekat sada ima „visok stepen spremnosti za finansiranje“, ali da je opštini potrebna veća asistencija jer „ovaj projekat po svom obimu, značaju i vrijednosti prevazilazi naše trenutne organizacione i finansijske mogućnosti”.

Neriješena finansijska pitanja

Za izgradnju postrojenja za opsluživanje opština Plav i Gusinje do 2012. godine izdvojeno je 5,2 miliona eura - više od četiri miliona kroz IPA, a ostatak kao kredit od EIB-a.

Postrojenje, međutim, nije izgrađeno, a novac izdvojen kroz IPA program nije uručen. Trenutno se otpadne vode u opštini Plav bez prethodnog prečišćavanja ispuštaju u rijeke Lim, Vruja i Grnčar. Važnost studije o uticaju postrojenja na životnu sredinu istekla je 2012. godine. Zbog finansijske situacije opštine, ostaje neizvjesno kada će projekat početi.

U opštini Plav navode da su radovi na pripremnoj dokumentaciji za postrojenje počeli u vrijeme kada je ova opština bila nadležna i za lokalnu zajednicu u Gusinju, koja je kasnije dobila status opštine.

Nakon što je Gusinje postalo opština, njeni predstavnici izrazili su rezerve prema planu. „Nisu bili saglasni sa predloženim rešenjima, jer sva naseljena mjesta nisu bila obuhvaćena planiranim radovima”, kazali su iz opštine Plav.

U Planu o upravljanju komunalnim otpadnim vodama Vlade Crne Gore navodi se da bi postrojenje koje bi se bavilo otpadnim vodama iz Plava i Gusinja koštalo oko 4,2 miliona eura, što je milion manje nego u prethodnom planu. Međutim, neizvjesno je kako će opštine doći do tog novca.

„Planirano je da se projekat finansira kroz kreditni aranžman sa EIB-om, ali kako opštine nisu u mogućnosti da se zadužuju, definisanje finansijske strukture projekta je u ovom trenutku otvoreno pitanje“, naglašavaju iz PROCON-a.

Protivljenje izgradnji postrojenja u Danilovgradu

Izgradnja postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda u Danilovgradu izazvala je spor između naselja Landža, gdje je predviđena njegova izgradnja, i opštine. Kanalizacija Danilovgrada trenutno se uliva direktno u rijeku Zetu, iako je Vlada njene vode i obale 2019. godine proglasila „parkom prirode“.

Zbog toga su mještani Danilovgrada pokrenuli kampanju za zaustavljanje izgradnje na lokaciji koja se nalazi nekoliko stotina metara od kuća, vrtića, osnovnih škola i Doma zdravlja.

Projekat je pokrenut prije desetak godina, ali je kampanja za izgradnju postrojenja na drugom mjestu zaustavila gradnju. „Kako se grupa građana protivi izgradnji PPOV na planiranoj lokaciji u Landži, a izvođač je već ugovoren, rješenje tek treba da se nađe”, saopštavaju iz PROCON-a.

Crna Gora je još 2010. godine potpisala ugovor sa Evropskom bankom za obnovu i razvoj (EBRD) o kreditu u iznosu od 5,35 miliona eura za izgradnju postrojenja u Danilovgradu. Prema izvještaju PROCON-a za 2012. godinu, za njegovu izgradnju izdvojeno je 960.000 eura, dok je za izgradnju kolektora i kanalizacione mreže izdvojeno skoro tri miliona. Ali od tada su troškovi značajno porasli.

Na posljednjoj javnoj raspravi o izgradnji postrojenja 9. septembra ove godine, opština Danilovgrad saopštila je da je ugovor sa izvođačem radova već potpisan i da bi promjena lokacije mogla da dovede do međunarodne arbitraže, a državu košta novca. EBRD je na sastanku saopštila da je nekoliko mjeseci ranije blokirala sredstva za postrojenje.

Opštine traže više novca

Do 2012. godine za izgradnju PPOV u opštini Kolašin izdvojeno je 1,2 miliona eura. Gotovo milion eura bio je kredit od Evropske investicione banke, dok je za razvoj projekta iz pretpristupnih fondova EU obezbijeđeno 200.000 eura.

Projekat je izrađen, ali opština Kolašin još nije uspjela sa obezbijedi sredstva za njegovu dalju realizaciju, pa se na izgradnju objekta još čeka. Iz PROCON-a objašnjavaju da opština nije u mogućnosti da se zaduži u većem obimu kako bi realizovala projekat. Sada je uz podršku države i PROCON-a pripremila aplikaciju za dobijanje sredstava od međunarodnih finansijera.

U opštini Cetinje je 2012. godine za izgradnju PPOV u Dobrskom Selu izdvojeno 6,3 miliona eura, najveći dio od kredita Evropske investicione banke (EIB), plus više od milion od grantova Investicionog fonda za Zapadni Balkan.

Ono do sada nije izgrađeno. Iz PROCON-a kažu da i dalje postoji nekoliko neriješenih pitanja vezano za lokaciju za izgradnju postrojenja i neke od trasa za dovođenje otpadnih voda iz grada. Potrebni su i drugi izvori finansiranja.

Projekat izgradnje postrojenja i pratećih infrastrukturnih objekata direktno je povezan sa projektom odvođenja poplavnih i oborinskih voda iz grada, kroz tunel koji će se graditi na Belvederu, lokaciji nekoliko kilometara van grada.

Međutim, iz opštine Cetinje kažu da opštinska Uprava javnih radova još nije raspisala tender za izgradnju tunela, zbog čega tender za postrojenje još nije završen.

„Moramo naglasiti da nemamo informaciju kada Uprava javnih radova planira da raspiše tender i realizuje radove koji su preduslov za realizaciju aktivnosti na projektovanju i izgradnji PPOV”, kažu iz opštine.

Iz Uprave javnih radova nisu odgovorili na pitanje BIRN/CIN-CG-a kada će raspisati tender za izgradnju tunela.

Odlaganja i bespravna gradnja

Opština Bijelo Polje, kao i opštine Rožaje i Plav, zbog kašnjenja u realizaciji projekta je izgubila pristup novcu iz IPA fonda za izgradnju postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda. Ovoj je opštini dodeljeno 1,7 miliona eura, ali ona nije mogla da se zaduži za dodatni iznos koji je potreban za završetak finansiranja i početak projekta.

Pored tog novca, obezbeđeno je još 2,2 miliona eura kredita od EIB-a i 700.000 eura od Investicionog fonda za Zapadni Balkan.

Međutim, od svih opština čiji su projekti kasnili, Bijelo Polje je najdalje odmaklo i očekuje se da će do kraja godine raspisati tender za projektovanje i izgradnju PPOV.

„Realno je očekivati ​​da će tender biti raspisan u narednih nekoliko mjeseci”, kazali su iz opštine.

U opštini Ulcinj, iako je 2012. godine obezbijeđeno više od šest miliona eura za izgradnju postrojenja za prečišćavanje otpadnih voda, projekat je do kraja prošle godine bio u zastoju.

Prema procenama opštine i PROCON-a, za izgradnju postrojenja biće potrebno oko 15 miliona eura. Ali veći problem od finansija predstavlja lokacija za izgradnju ovog objekta.

Naime, na predviđenoj lokaciji, dok se deset godina čekalo na izgradnju, izgrađeno je nekoliko nelegalnih objekata. Iz Opštine Ulcinj kažu da trenutno rade na „analizi za prevazilaženje ove situacije”.

Crna Gora ima rok do 2035. godine

Kao kandidat za članstvo u EU, Crna Gora je krajem 2018. godine otvorila poglavlje 27. Kvalitet vode je jedan od kriterijuma koje Crna Gora mora da ispuni, uz obavezu da izgradi sisteme za prikupljanje i tretman otpadnih voda u svim svojim opštinama do kraja 2035.

Vuković ističe da oko 47 odsto stanovništva Crne Gore trenutno ima uslugu odvođenja otpadnih voda. Ali postrojenja za tretman otpadnih voda takođe ne rade punim kapacitetom, upozorava ona.

„Ipak, najveći problem je u onim opštinama u kojima nema postrojenja, a prikupljene otpadne vode se ispuštaju direktno u more ili druge recipijentne vode”, dodaje Vuković.

„Ispuštanjem neprečišćenih otpadnih voda u naše rijeke i more ulaze razne supstance koje negativno utiču na kvalitet vode, ali i na vodene organizme koji u njima žive”, zaključuje ona.

Ivan Čađenović

Crna Gora osam godina nije uradila geološka mjerenja kako bi precizno utvrdila koliki je nivo vode na granici sa BIH i da li će vještačko jezero prelivati i na Taru. Ekološka dozvola izdata na osnovu podataka starih osam godina

Dok crnogorske vlasti za osam godina nijesu utvrdile da li će se vještačko jezero koje bi nastalo podizanjem brane u Republici Srpskoj prelivati i na teritoriju Crne Gore, na rijeci Drini u okolini Foče nesmetano se priprema izgradnja “Buk Bijele”.

Crnogorska komisija za ocjenu Studije o procjeni uticaja na životnu sredinu je još, u aprilu 2013 godine, istakla da projektovana kota brane, normalnog uspora od 434 metra nadmorske visine (mnm) i kota terena na granici od 432,37 mnm, jasno pokazuju da bi se akumulacija HE “Buk Bijela” prelila i u tok Tare i zahvatala teritoriju Crne Gore, zbog čega su potrebna dodatna mjerenja.

Ona, prema nalazima Centra za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG), do danas nijesu urađena.

Pripreme za gradnju nijesu usporene ni žalbama sudovima i međunarodnim instutucijama, pred kojima ujedinjeno nastupaju ekolozi s obje strane granice, zajedno sa crnogorskom državom, tvrdeći da se krše pravila i da će biti štetnog uticaja na okolinu.

Tara sa Pivom kod Ščepan Polja pravi Drinu, koja dalje, do Save, sakuplja vode rijeka crnomorskog sliva.

Izgradnja brane za elektranu snage 93 megavata (MW), za koju je početkom maja svečano postavljen kamen temeljac, koštaće oko 220 miliona eura, a finansiraju je elektroprivrede Srbije i Republike Srpske.

Potpredsjednica Vlade Srbije i ministarka rudarstva Zorana Mihajlović rekla je kako je planirano da se “Buk Bijela” izgradi za četiri godine, a ministar energetike i rudarstva Petar Đokić je najavio povećanje instalisane snage na 115 do 120 MW.

Nakon „Buk Bijele“, planirana je gradnja još dvije manje HE, Paunci i Foča, a cijeli projekat vrijedi oko 520 miliona eura.

Postojeća procjena uticaja iz 2013. godine je, kako ističu, rađena je na osnovu zastarjelih podataka, koji nijesu relevantni za sadašnje stanje. U žalbama crnogorske države i nevladinih organizacija se naglašava i da ni prekogranične konsultacije iz 2012. godine, kao ni one iz 2019. nisu sprovedene u skladu sa odredbama Konvencije, te da je obnovljena ekološka dozvola nevažeća.

Implementacioni Odbor Espoo Konvencije u Ženevi trebalo bi da odluči da li je Republika Srpska poštovala potrebne procedure, te da li je ovaj proces urađen u skladu sa evropskim pravilima, te da da preporuke. Prema posljednjem izvještaju Odbora iz maja, ova tema bi se mogla naći na sastanku u februaru sljedeće godine, nakon što se sakupe svi potrebni podaci i pojašnjenja iz Crne Gore i BIH.

Žalbu su, u maju prošle godine, zajedno podnijeli bosanske NVO Centar za životnu sredinu i Resurni Aarhus centar i crnogorske Green Home i Ozon. Pola godine kasnije, na inicijativu Green Home, pridružila se i država Crna Gora.

Nevladine organizacije iz Bosne i Crne Gore, prema saznanjima CIN CG-a, podnijele su krajem juna i žalbu evropskoj Energetskoj zajednici (EnCom) protiv Bosne i Hercegovine, zbog neispunjavanja preuzetih obaveza u izgradnji ovih HE.

U žalbi, u koju je CIN CG imao uvid, se naglašava da je BIH prekršila brojne direktive koje se odnose na energetiku i zaštitu životne sredine.

Resurni Aarhus centar je stigao i do Vrhovnog suda RS, tražeći da se poništi ekološka dozvola za gradnju, dok Ustavni sud BIH treba da odluči o zahtjevu 24 poslanika parlamenta Federacije, koji traže obustavljanje projekta.

Mada se bosanski entitet, u ovom slučaju ponaša prilično nezainteresovano, a komunikacije između Podgorice i Banjaluke o ovom projektu praktično nema, i centralne vlasti BIH se, takođe, protive gradnji, tvrdeći da RS ne može samostalno da donosi takve odluke.

Vlasti RS su, osim toga, 2017. godine potpisale memorandum prema kome će kineska firma China National Aero-technology International Engineering Corporation (AVIC ENG) graditi branu.  Predsjednik Sjedinjenih Američkih Država Džo Bajden je početkom mjeseca ovu kinesku kompaniju stavio na crnu listu zabranjenih firmi u toj zemlji iz bezbjednosnih razloga.

Portparolka Ministarstva za prostorno uređenje, građevinarstvo i ekologiju RS Gorjana Rosić za CIN-CG tvrdi da nema potrebe za novim procjenama, jer nije došlo do promjena uslova pod kojima je izdata prethodna dozvola iz 2013. godine, te da je Crna Gora o svemu obaviještena.

Korišćenje energije Pive započeto je još 1976. godine puštanjem u rad istoimene HE, instalisane snage 342 MW, kada je planirano da se izgrade još dvije elektrane, „Buk Bijela“ i „Komarnica“. Trebalo je da budu po oko četiri puta jače snage od sadašnjih projekcija.

Nakon usvajanja Deklaracije o zaštiti Tare 2004. godine u crnogorskom parlamentu, kojom se zabranjuju svi radovi u kanjonu pod zaštitom UNESCO, od zajedničke gradnje „Buk Bijele“, koju su planirale Crna Gora i Republika Srpska se odustalo. Sada je aktuelizovana izgradnja manjih HE u Gornjoj Drini u RS, ali i „Komarnice“ i „Kruševa“ u Crnoj Gori.

Obustaviti gradnju i uraditi novu procjenu uticaja

Savjetnica u Resurnom Aarhus Centru Nina Kreševljaković je istakla da jedino domaći organi i sud imaju pravo da zaustave projekat.

“Međutim, usvajanjem žalbi od strane Espoo-a i EnCom bi se utvrdilo da su Konvencija i Ugovor prekršeni odobravanjem projekta, te bi organi RS bili dužni da ponove postupak i izrade novu studiju, kako ne bi i dalje kršili svoje međunarodne obaveze”, pojasnila je ona.

Ova NVO i pred Vrhovnim sudom RS vodi dva postupka preispitivanja presuda Osnovnog suda u Banjaluci kojim su odbijene tužbe protiv ekoloških dozvola za HE Buk Bijela i Foča.

“Očekujemo da će Vrhovni sud cijeniti naše navode i donijeti odluku kojom će se poništiti sporne presude. Nažalost, postupci pred Vrhovnim sudom su prilično dugotrajni, te se nadamo da će konačne odluke biti donesene do kraja godine”, navela je Kreševljaković.

Njena koleginica iz crnogorskog Green Home Nataša Kovačević očekuje da će izgradnja HE biti obustavljena, dok se utvrde sve činjenice vezane za moguće negativne uticaje na životnu sredinu i biodiverzitet Tare, koja je, podsjeća, osim skupštinskom deklaracijom, zaštićena kao nacionalni park, UNESCO prirodna baština I potencijalno Natura 2000 područje.

U žalbi nevladinih organizacija se objašnjava da je razvoj projekta izgradnje HE „Buk Bijela“, u manjem kapacitetu, započeo tokom 2012.godine, kada je i vođen postupak procjene uticaja na životnu sredinu. Nakon što se tada zaključilo da projekat neće imati značajan negativan prekogranični uticaj, Crna Gora je pokrenula prekogranične konsultacije.

“Međutim, dalja razmjena informacija između dvije strane nije nastavljena. Nadležni organi u Crnoj Gori su došli do saznanja da je izgradnja projekta zaustavljena, dok nadležni organi u Republici Srpskoj nisu naknadno zahtijevali zvanični stav Crne Gore, niti su ih obavijestili o konačnim odlukama o projektu”, piše u žalbi nevladinog sektora.

U ovom dokumentu se, takođe, ističe da je period važenja ekološke dozvole određen na pet godina, te da je investitor bio dužan da podnese zahtjev o obnovi dozvole tri mjeseca prije njenog isteka. Međutim, dodaje se, zahtjev za obnovu dozvole podnesen je 20 dana kasnije. Ministarstvo RS, u maju 2018. godine, ipak je izdalo rješenje o obnovi ekološke dozvole. Da je prekršilo propise, potvrđeno je presudom Okružnog suda u Banjaluci u maju 2019. godine, pa je obnovljena ekološka dozvola poništena. To je jedan od postupaka koji vodi bosanski Arhus Centar.

Iako je Crna Gora izrazila svoju namjeru, dodaje se u žalbi, da učestvuje u novoj prekograničnoj proceduri kao potencijalno ugrožena strana, Ministarstvo RS je nastavilo postupak izdavanja ekološke dozvole, bez sprovođenja novog postupka procjene uticaja na životnu sredinu.

“Obaveza obavještavanja i pokretanja novog postupka procjene uticaja na životnu sredinu je neminovna. Protok vremena od 7-8 godina od izrade Studije uticaja na životnu sredinu datog postrojenja i izdavanja ekološke dozvole je neprihvatljiv”, ističe se u žalbi civilnog sektora Odboru Espoo Konvencije.

U međuvremenu je, pojašnjava se u žalbi, došlo do bitnih promjena - na samoj lokaciji projekta, u pravnom okviru, ali i promjene osnovnih ekoloških pretpostavki.

Studija o procjeni uticaja iz 2012. godine, kao i dokazi priloženi uz zahtjev o izdavanju ekološke dozvole iz 2019. godine, zaključuje se u žalbi, baziraju se na nepotpunim i zastarjelim informacijama kojima uticaj na floru i faunu nije u potpunosti obuhvaćen.

Studija koja je objavljena 2015. godine, takođe, naglašava značaj Drine i njenih glavnih pritoka, Lima i Tare, kao najdužeg staništa za ugroženu pastrmku “hucho hucho”, gdje obitava čak 30 odsto ukupne populacije te vrste ribe.

U studiji koju su radili prof. dr Stiven Weiss sa Univerziteta u Gracu i prof. dr Predrag Simonović sa beogradskog Univerziteta, zaključeno je da bi projekat izgradnje HE „Buk Bijela“ najvjerovatnije imao negativan uticaj na ekosistem kanjona rijeke Tare, unutar Nacionalnog parka Durmitor.

Tara je prepoznata kao jedan od šest glavnih staništa za “hucho hucho” na Balkanu, i jedna od tri najvažnije tačke na poluostrvu za ugrožene vrste riba uopšte.

Nalazi ove studije govore da kanjon Tare sam po sebi može da pruži jako malo staništa za mrijest i uzgoj nekih od najznačajnijih vrsta ribe, kao što su mladica, lipljen, pastrmka i skobalj… te zbog toga ribe moraju da migriraju van kanjona da bi dostigle pogodno mrijestilište i završile svoj životni ciklus.

Studija je rađena u okviru kampanje „ Spasimo plavo srce Evrope“, koju su pokrenule međunarodne ekološke organizacije 2012 godine, kako bi zaštitile najvrednije rijeke na Balkanu od gradnje više od 3.000 planiranih hidroelektrana.

Dilema kota na granici

I državni sekretar za ekologiju u Vladi Crne Gore Danilo Mrdak ističe da se mora uraditi precizno geodetsko mjerenje, kako bi se utvrdila tačna kota površine rijeke na granici, odnosno nivo obale na mjestu gdje se spajaju Tara i Piva.

On pojašnjava da, ako je 432 kota riječnoga dna na granici, gdje je dubina rijeke oko dva metra, onda ta kota 434 znači da voda dolazi do granice i neće potapati dalje.

“ Ako nije, onda će sigurno jezero moći da uđe nekih 100-200 metara”, pojašnjava on.

To se, dodaje, eventualno može dogoditi kada su velike kiše, kada je dotok vode na brani veći nego što može da primi.

“Tada bi dolazilo do prelivanja, to su ekstremni slučajevi, ali ja svakako ne želim da ostavim ni tu mogućnost”, rekao je Mrdak.

On dodaje da je to trebalo uraditi ranije, ali tvrdi da nije kasno ni sada, da su to jednostavna geodetska premjeravanja, koja traju dva - tri dana, te da će u dogovoru sa Vladom inicirati da se to uradi.

“Da se nedvosmisleno utvrdi koja je to kota koja nam garantuje da prilikom maksimalnih vodostaja prelivanja brana, jezero neće ući ni metar u našu teritoriju”, istakao je on.

„Ukoliko bi utvrdili da je tako, trebalo bi probati direktnom komunikacijom da vidimo da li može da se spusti nivo maksimalnog preliva, da se ti prozori spuste pola metra ili metar. To je najbolje dogovoriti sa komšijama“, ocijenio je Mrdak.

On pojašnjava da to hoće li snaga će biti 93 ili 120 MW ne mijenja ništa i ne utiče na Crnu Goru.

Mrdak, međutim, za razliku od kolega koji su radili pomenutu stuiju, kaže da vještačko jezero može samo dobro da utiče na ribe na crnogorskoj teritoriji, te da će im ono pružiti utočište i spas i da tu neće moći da se krivolovi, kao sada po Tari.

„Ribe će odatle da izlaze uzvodno kod nas da se mrijeste, to za nas ima pozitivan efekat. Može se desiti da bude veća količina ribe. Najbolji primjer je Plavsko jezero, gdje se oporavila kompletna populacija mladice i one sada izlaze u Lim da se mrijeste. Jezero će dobro da utiče na populaciju riba uzvodno, negativno će da utiče nizvodno, to je već stvar njihove procjene“, smatra Mrdak.

Kreševljaković navodi da, prema Studiji uticaja na životnu sredinu iz 2012. godine, maksimalna kota rezervoara će biti 434 metra nadmorske visine, tj. ista kao normalna kota, dok Crna Gora tvrdi da je nadmorska visina na međunarodnoj granici 432,37 m.

“To znači da bi akumulacija ipak obuhvatila dio teritorije Crne Gore”, naglasila je Kreševljaković.

Bez obzira na to, ona ističe da se svakako uticaj na kanjon rijeke Tare može očekivati, posebno na ribe koje žive u njemu, jer područje oko planirane elektrane najvjerovatnije služi kao mrijestilište i uzgajalište brojnih vrsta riba koje žive u kanjonu rijeke Tare.

Nataša Kovačević kaže da izgradnja hidroelektrane Buk Bijela donosi značajnu modifikaciju vode i degradaciju biodiverziteta u dužini 30 kilometara u BiH, dok nije jasno definisano i predstavljeno kolikih razmjera će biti ovaj uticaj na teritoriji Crne Gore.

Ona kaže da nisu procijenjeni uticaji na Crnu Goru u pogledu mogućih akcidenata (velika klizišta, odroni, indukovani zemljotresi dejstvom vodene mase, prelivanje voda drugih hidroelektrana, kvarovi ustava) i drugi kumulativni uticaji poput posljedica klimatskih promjena, ekstremnih voda slično.

“ HE Buk Bijela će dovesti do fragmentacije staništa mladice i drugih ugroženih vrsta riba, što dokazuje da bi projekat izgradnje HE „Buk Bijela“ najvjerovatnije imao negativan uticaj na ekosistem kanjona rijeke Tare, unutar Nacionalnog parka Durmitor”, ocijenila je Kovačević.

Podgorica i Banjaluka u igri gluvih telefona

U prigovoru države Crne Gore Espoo Odboru se navodi da ih Republika Srpska nije konsultovala u proceduri izgradnje HE “Buk Bijela”, te da je time prekršila odredbe Espoo konvencije. Smatraju da studija procjene mora biti dopunjena kako bi se dao konačan stav o uticaju izgradnje na Crnu Goru.

Rosić, međutim, ocjenjuje da su neosnovani navodi o nepotpunim i zastarjelim podacima o uticaju na floru i faunu tog područja, jer su, kaže, dobijeni od stručnih institucija. Kaže da su sproveli sve potrebne procedure, te da su za sadašnju izgradnju izdali novu ekološku dozvolu u decembru 2018. godine u skladu sa Zakonom o zaštiti životne sredine.

“S obzirom na činjenicu da do podnošenja zahtjeva za izdavanje ekološke dozvole nisu bile započete aktivnosti na izgradnji objekta, niti su se promijenili uslovi u pogledu lokacije i projekta, pristupilo se sprovođenju postupka izdavanja nove ekološke dozvole”, navodi ona.

Prilikom podnošenja zahtjeva za izdavanje ekološke dozvole, kako tvrdi, dokazano je da se nisu promijenili uslovi pod kojima je izdata dozvola 2013. godine.

Rosić naglašava i da su, u postupku koji je sproveden 2012/2013., izvršene konsultacije sa Crnom Gorom i da je tim iz RS prihvatio da se održi javna rasprava, ali su je, kako kažu, nadležne institucije iz Crne Gore otkazale i nijesu zatražile ponovni termin.

“Takođe, nadležni organi iz Crne Gore nisu dostavili komentare u roku koji je bio ostavljen, nakon čega je postupak procjene uticaja na životnu sredinu nastavljen u skladu sa Zakonom o zaštiti životne sredine. Zvaničan stav nadležnih organa Crne Gore nije dostavljen ni po isteku ostavljenog roka”, naglašavaju iz Ministarstva RS.

Rosić pojašnjava da, kako nijesu dobili zvaničan stav CG, nijesu ni bili u obavezi da dostave konačnu odluku Ministarstva iz postupka procjene uticaja na životnu sredinu.

S druge strane, iz crnogorskog Ministarstva ekologije, planiranja prostora i urbanizma naglašavaju da je neophodno uraditi novu procjenu uticaja na životnu sredinu da bi se mogao formirati stav koliki su i kakvi uticaji na životnu sredinu Crne Gore.

“Studije iz 2012. se ne mogu smatrati relevantnim, jer sadrže zastarjele podatke o stanju životne sredine, a izdavanje nove ekološke dozvole iz 2019.godine, predstavlja potpuno novi postupak, koji podrazumijeva sprovođenje prekograničnih konsultacija”, istakla je predstavnica Ministarstva Brankica Cmiljanović.

Cmiljanović pojašnjava da je na bazi mišljenja Komisije za ocjenu studija o procjeni uticaja na životnu sredinu, koja je bila formirana u Crnoj Gori, navedeno da će HE Buk Bijela, sa planiranom kotom normalnog uspora ulaziti u teritoriju Crne Gore. Takođe, tada je, dodaje, ukazano da ove studije iz 2012. godine treba da budu dopunjene.  Šta će raditi dalje, odlučiće, nakon odgovora Odbora za sprovođenje Espoo konvencije.

Mitrović: Raftinga će biti, kampovi u problem

Ekološki aktivista Milorad Mitrović tvrdi da će poremećaj mikroklime evidentno imati negativan uticaj i na područje Crne Gore, jer to ne određuju državne granice.

HE Buk Bijela će biti i manje snage i manjih gabarita, objašnjava, nego što je ranije planirano.

Gradovi Foča i Goražde, pojašnjava, nalaziće se između dvije velike hidroakumulacije i neminovno je da će se klima poremetiti i da će to uticati i na zdravlje stanovništva i na biodiverzitet.

„ Kako i u kojoj mjeri će se to odraziti i kakve će posljedice biti teško je predvidjeti. Moralo bi se uraditi neko značajnije istraživanje eminentnih stručnjaka “, ocjenjuje Mitrović..

On kaže da ne bi trebalo da brane imaju uticaja na rafting u Crnoj Gori, koji se obično završava na sastavcima. Međutim, biće problem za brojne kampove koji su napravljeni od granice sa RS do mosta na sastavcima.

„Tamo se nalazi na desetine već izgrađenih kampova za rafting, gdje će ljudi koji su splavarili i Tarom i Drinom biti uskraćeni. Znači, moći će da splavare Tarom do sastavaka i ispod brane 10 kilometara od Foče do Goražda, što znači da će im 50 odsto te teritorije uzeti HE “, pojašnjava on.

Predsjednik NVO Breznica nije siguran da bilo kakvi sporovi mogu zaustaviti ovaj proces, „jer se RS ponaša kao suverena i nezavisna država, koja raspolaže svojim resursima i teritorijom ne pitajući Federaciju ni na koji način“.

On podsjeća da je postavljanje kamena temeljca i izrada temelja za tu hidroelektranu urađena još početkom 70-tih godina prošlog vijeka. Tada je urađena i eksproprijacija velikog dijela zemljišta i počela gradnja puta i brojnih mostova i nadvožnjaka koji danas stoje kao spomenik namjere gradnje HE.

Mitrović navodi i da je NVO na čijem je čelu, 2004. godine došla u posjed dokumenta, koji su napravili Vlada RS i CG oko zajedničke gradnje HE Buk Bijela, gdje se CG obavezala da da dio svoje teritorije u dužini 16 do 18 kilometara potopi na najatraktivnijem dijelu Tare, da bi zauzvrat dobila pravo preče kupovine električne energije iz te HE po tržišnim cijenama.

Aktivisti „Breznice“ su bili aktivni učesnici protesta protiv te gradnje, nakon čega je i u parlamentu usvojena Deklaracija o zaštiti Tare.

EU: Moraju se poštovati Espoo pravila

Iz Delegacije Evropske unije u Crnoj Gori su za CIN-CG, na pitanje o eventualnoj ugroženosti Tare i ekosistema,  istakli da su obje države potpisnice Espoo Konvencije, te da u slučaju potencijalnog štetnog uticaja izgradnje hidroelektrana države moraju da se obrate toj instituciji i da poštuju evropska pravila u tom procesu.

Đukanović: Uljepšaće životnu sredinu

Predsjednik Odbora Elektroprivrede Milutin Đukanović je za CIN CG rekao da u potpunosti podržava izgradnju ovih hidrocentrala u RS i da je u pitanju odličan projekat.

„Taj ko misli da će izgradnja ovih HE naškoditi rijeci Tari ili životnoj sredini nema pojma o ovom projektu, ja mislim da će to samo da uljepša životnu sredinu. Mislim da je ovaj projekat vrlo korektan, a razlozi protivljenja tome mogu da budu isključivo političke prirode“, ocijenio je Đukanović.

On dodaje da Crna Gora nije uključena u izgradnju i da nema direktne koristi od toga, ali da “ćemo mi raditi Komarnicu i Kruševo, koje će biti kompatibilne sa ovim HE na Drini, te da sa energetskog aspekta, kada bi radili sinhronizovano, od toga bi svako imao koristi”.

„ Struja se mora proizvoditi i treba iskorititi hidropotencijale, naravno ne na uštrb životne sredine“, rekao je Đukanović.

Odluke na čekanju

Iz Vrhovnog suda RS su za CIN CG-a rekli da još nijesu donijeli odluke u predmetima u kojima bosanska NVO vodi postupak protiv Ministarstva RS oko izdavanja dozvole za izgradnju brana “Buk Bijela” i “Foča”.

I u Ustavnom sudu BIH je u toku postupak koji su pokrenula 24 poslanika u toj zemlji, tražeći od suda da zaustavi gradnju ovih brana, jer je ta koncesija po njima nevažeća, zato što se takve odluke moraju donositi na nivou Federacije, a ne entiteta. Iz Ustavnog suda su za CIN CG rekli da još nijesu donijeli odluku u tom predmetu, ali ni privremenu mjeru, kojom je traženo da se zaustavi gradnja.

Maja BORIČIĆ

Jedan avion koji može da leti, drugi na servisu i treći kome nema lijeka, kao i helikopter u planovima, oprema je na koju Direktorat za zaštitu i spašavanje može računati ove godine. Najviše požara izazivaju ljudi, malobrojni procesi dugo traju, a kazne su simbolične 

Vatrogasci i drugi iz službi spašavanja će i ove godine u protivpožarnoj sezoni više biti zagledani u nebo, nego u oskudnu opremu kojom raspolažu i koja se rijetko i nedovoljno obnavlja. 

Iako se Crna Gora ponosi činjenicom da aktuelni sistem zaštite i spašavanja nema ni jednu ljudsku žrtvu, ukupni gubici prirodnih resursa od požara su ogromni i mjere se stotinama miliona eura. 

Prema podacima Evropskog informacionog sistema za šumske požare, u Crnoj Gori svake godine u prosjeku strada više od 180 kilometara kvadratnih šume, a izuzetak nijesu ni zaštićena područja. To je znatno više od, na primjer, mnogostruko veće Francuske u kojoj plamen godišnje prosječno proguta oko 110 kilometara kvadratnih šume.  

Uprava za šume, tvrdi da je u protekloj deceniji vatrom zahvaćena površina ,,šume u državnom i privatnom vlasništvu” u Crnoj Gori upola manja, odnosno ukupno 901,39 kilometara kvadratnih. Uprkos ovoj razlici u brojkama i metodologiji sabiranja, u Crnoj Gori, koja važi za zemlju sa visokim procentom šuma, izvjesno je da požari, uz nelegalnu sječu, prijete da promijene ekosistem i mikroklimu u zemlji. 

Odbrana od stihija koje mogu, kao i ranije, da progutaju ogromna šumska prostranstva nije značajno bolje pripremljena nego prethodnih godina. Neće biti formirana ni posebna jedinica za intervencije na prostoru cijele države, kakve imaju neke zemlje u okruženju. 

Većinu požara podmeću ljudi, ali duge i nedjelotvorne istrage i mali broj uglavnom simboličnih kazni ne destimuliše piromane, pokazalo je istraživanje Centra za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG). 

U ovom, trenutku Crna Gora raspolaže jednim funkcionalnim avionom „air-tractor“ za gašenje požara. Od preostala dva koja posjeduje, Direktorat za zaštitu i spašavanje (DZS) može do početka protivpožarne sezone da računa na još jedan koji je na servisu u Njemačkoj. Treći je, prema riječima Zorana Miljanića, državnog sekretara MUP-a, neupotrebljiv, pa „će MUP sa Vladom Crne Gore pokrenuti pitanje nabavke višenamjenskog helikoptera u vrijednosti od 10 miliona eura”. 

„Dva helikoptera datiraju iz sedamdesetih, a „najmlađi“ je iz 1998. godine. Stoga će prvi cilj DZS pod novim rukovodstvom biti osposobljavanje zastarjele avio-helikopterske jedinice, rekaoo je Miljanić u razgovoru za CIN-CG.

Ipak, pojačanje se ne može očekivati ove sezone. 

„ MUP će tek nakon usvajanja budžeta predložiti Vladi nabavku helikoptera. Apliciraćemo i za inostrane donacije, što bi bila najbolja opcija za finansiranje.“, objasnio je Miljanić. 

On kaže da će se, kao i do sada, lokalne samouprave starati same o finansiranju ljudskih i materijalnih resursa službi za spašavanje. MUP i vojska će pomagati tokom sezone, kada se iscrpe resursi lokalnih službi, dok se na međunarodnu pomoć može računati, tek u slučaju kada kapaciteti države ne budu dovoljni.

Miljanić ipak najavljuje spremnost da, za početak, ,,saslušaju sve primjedbe i odgovore na probleme u nadležnosti DZS”.

Troškovi rasli, šteta još veća

Prema izvještaju o šumskim požarima Državne revizorske komisije šteta od požara u periodu 2012- 2018. godine iznosi više od šest miliona eura. Nevladina organizacija KOD, međutim, objavila je u svojoj brošuri o požarima rezultate samostalnog ispitivanja i prema procjeni koja se primjenjuje i u Evropi, tvrdi da je ukupna šteta u ovom periodu bila 700 miliona eura. 

Biolog Vuk Iković, član KOD-a, ovu razliku objašnjava metodologijom po kojoj se u Crnoj Gori zvanično računa samo direktna šteta, odnosno gubitak drvne mase, dok su indirektne neuporedivo veće. 

Štete od šumskih požara se klasifikuju kao direktne i indirektne, dok je ukupna šteta zbir obje, objasnio je Iković za CIN-CG. 

On kaže da šuma požarom dugoročno gubi osnovnu vrijednost za čovjeka - proizvodnju kiseonika, a mnoge vrste ostaju bez hrane i staništa. 

„Šuma se od požara obnavlja najmanje 40 godina. Požarom u trenu nestaje ono što se formiralo decenijama i vjekovima, a zemljište gubi biomasu i postaje trajno jalovo “, objasnio je Iković. 

Nusret Kalač, nedavno smijenjeni direktor Uprave za šume (UZŠ), kaže da oni nijesu bili dužni da vode računa o ekološkim gubicima od požara, već isključivo o ekonomskim.

Prema podacima KOD-a, budžet DZS-a se tokom posljednjih 10 godina uvećavao, a gubici od požara su rasli. 

„Budžet DZS-a 2012. godine je iznosio 1.962.389,27 eura, a 2019. godine 3.497.529,33 eura, a opožarena teritorija od 2011-2013 je manja u odnosu na period 2017- 2019 (564 prema 673 kilometra kvadratna)“ , navedeno je u dokumentu KOD-a.

Iz DZS-a su za CIN-CG, ne navodeći precizne stavke, kazali da je budžet trošen za zarade i druga lična primanja, doprinose, rashode za materijal i održavanje, razne transfere novca za koje nijesu naveli primaoce, te za takse za avio-helikoptersku jedinicu, kampanje o učešću u civilnoj zaštiti, nabavke opreme, nadogradnju sistema... 

Ekološki kriminal nije prepoznat

Kao najčešći razlog šumskog požara, Iković navodi ljudski faktor: paljenje zemljišta radi pečuraka, čišćenja, prenamjene zemljišta u urbanističko, kao i prikrivanja nelegalne sječe. 

Nedostatak pravnog okvira za procesuiranje šumskih požara, i za ekološki kriminal uopšte, prema njegovim riječima, značajno doprinosi velikom broju požara.

Iz Osnovnog državnog tužilaštva (ODT) u Podgorici kazali su za CIN-CG da se statistika o broju šumskih požara kao zasebnih predmeta ne vodi, već da su svrstani u slučajeve izazivanja opšte opasnosti. Iz ovog tužilaštva, za razliku od drugih, nijesu poslali podatke o broju predmeta o požarima na otvorenom. 

Dok informacije iz osnovnih državnih tužilaštava za period 2010- 2020 govore o veoma malom broju procesuiranja, Uprava za šume, tokom desetogodišnjeg perioda evidentirala je 1.001 slučaj požara na otvorenom. 

Tako su u Pljevljima bila čak 222 slučaja, a lokalno tužilaštvo je za deceniju imalo samo tri predmeta, od kojih nijedan nije okončan kaznom. 

Najveći broj predmeta o požarima na otvorenom u protekloj deceniji imalo je ODT u Bijelom Polju – osam. Dva su okončana službenom zabilješkom u kojoj se navodi da nema osnova za dalje postupanje, tri krivične prijave su odbačene, dva postupka su u toku, a jedan je fazi izviđaja. 

Ne računajući Podgoricu, ukupno je bilo samo pet zatvorskih kazni, dvije preporuke za psihijatrijsko liječenje i dvije uslovne osude. Najkraća zatvorska kazna iznosila je 40 dana, izrečene su i dvije od šest mjeseci, jedna od 10 mjeseci i najduža godinu dana. 

Ni koncesionari šumskog zemljišta ne vode računa o zaštiti od požara.

„Nijedan koncesionar na teritoriji Crne Gore nije donio preduzetni plan zaštite šuma od požara.“, navodi se u Izvještaju o reviziji uspjeha o zaštiti od šumskih požara DRI iz 2019. godine. Propisane kazne za ovo kreću se od 500 do 10.000 eura. Iz Uprave za inspekcijske poslove nijesu odgovorili na pitanje CIN-CG-a, o tome da li su inspektori šumarstva kontrolisali koncesionare tokom 2020, da li je i koliko kažnjeno. 

I nacionalni parkovi u opasnosti

Razmjere nebrige za prirodne resurse pokazuje i neadekvatna zaštita u nacionalnim parkovima (NP), gdje, uprkos detaljnim planovima, često izbijaju višednevni požari.

Izvor CIN-CG-a, stručnjak upućen u zbivanja u nacionalnim parkovima kaže da je kanjon Tare u NP Durmitor gorio uzastopno 12 godina do 2019. što za posljedicu ima izmijenjen sastav šuma.

 „Tamo gdje je bio četinar, sada je lišćar, i obrnuto“, kazao je ovaj izvor. 

Sagovornik CIN-CG-a objasnio je da u kanjonu rijeke Drage, takođe NP Durmitor, nije bilo moguće obaviti sječu izgorele šume, jer bi to izazvalo eroziju, pa je ostala četinarska šuma koju je nemoguće obnoviti.

Iz JU Nacionalni parkovi kazali su za CIN-CG, da nakon 2017. nije bilo štete od šumskih požara, dok je obnovljiva površina oštećena požarom u periodu 2010.-2017. oko 3.390 hektara, a neobnovljiva 550 hektara. 

Iz Nacionalnih parkova nijesu dostavili podatke o površini gdje nije došlo do potpunog uništavanja šume, kao ni o ostalim opožarenim ekosistemima, poput močvara i makije.

U septembru 2020. godine, tokom četiri dana u NP Skadarsko jezero izgorjela je močvarna površina 12,13 kilometara kvadratnih. Iz Nacionalnih parkova, objasnili su da je riječ o nepristupačnom terenu, te da je trska lako obnovljiva vrsta i da zato nije bilo procjene štete. 

Bojan Zeković iz Centra za zaštitu i proučavanje ptica (CZIP), kazao je CIN-CG da su močvare, poput šuma, veoma ugrožena staništa, od neprocjenjive važnosti za biodiverzitet. 

„ Močvare su čak u gorem položaju od šuma, upravo zbog generalnog stava da je to bezvrijedna teritorija - komarci i trska. One su nemjerljive u borbi protiv klimatskih promjena, posebno na Mediteranu, koji će biti teško pogođen”, objasnio je Zeković.

Vatrogasci bez osnovnih uslova

Više vatrogasaca-spasilaca sa CIN-CG podijelilo je svoje nezadovoljsto uslovima rada u operativnim jedinicama. 

„ Nespremni smo za sezonu. Imamo 10 naprtnjača u funkciji, a potrebno je najmanje 50.“, kazao je za CIN-CG Goran Tripković, operativac Službe zaštite spašavanja (SZS) Nikšić.

Ove godine su operativci SZS Nikšić, kako je rekao, prvi put nakon više od 10 godina dobili zaštitne maske i čizme za požare na otvorenom, a počela je nabavka novih uniformi, koje će biti spremne do juna. 

„Krpili smo se godinama sa uniformama starijim od 10 godina, koje se nijesu pravilno održavale, pa posjeduju visok nivo toksičnosti. Uniforme imaju ograničen rok, čak i pravilnim održavanjem, za koje u Crnoj Gori nema sredstava“, kazao je Tripković. 

Iako SZS Nikšić ima dva visoko kvalitetna kamiona za gašenje, Tripković kaže da su neupotrebljivi za crnogorski teren. 

„Dobili smo od DZS-a 2007. godine dva kamiona „mercedes unimog“, koji su prilagođeni njemačkim dobrim protivpožarnim putevima, a nama samo otežavaju posao.“, tvrdi on.

Iz DZS su negirali nepraktičnost ovih kamiona, i istakli njihove velike kapacitete za gašenje. Kamioni su, tvrde, nabavljeni u dogovoru sa tadašnjim regionalnim komandirima za zaštitu i spašavanje. 

Iz Opštine Nikšić kazali su CIN-CG, da je zbog prirode terena, početkom tekuće godine nabavljeno znatno manje vozilo „nissan navara“.  

„Ovo vozilo tek treba da se osposobi za šumske požare, ali ono nije dovoljno“, rekao je Tripković. 

Tokom požarne sezone cilj je zaštiti civile i imovinu, tvrdi Slavko Tadić, takođe operativac u SZS Nikšić. 

„U našim uslovima jedva i to uspijevamo. Čekamo da nam se dogode Kornati, pa da nas se neko sjeti“, kazao je on, podsjećajući na nesreću na hrvatskim otocima 2007. godine, kada je prilikom gašenja požara na otvorenom, u plamenu stradalo 12 vatrogasaca, a samo jedan preživio teške opekotine.

Tadić tvrdi da Crnoj Gori nedostaje operativna jedinica za gašenje šumskih požara. On je prije desetak godina učestvovao u jednom neuspješnom pokušaju DSZ da, u saradnju sa EU, formira takvu jedinicu. Cilj je bio, kaže, stvoriti tim koji će po svjetskim standardima gasiti teško dostupne planinske požare. Dodijeljena je i profesionalna oprema, kaže, koju niko nikad nije uzeo u ruke. 

„Operativni tim na kraju nije formiran. Prenosne pumpe, crijeva, razdjelnice, kruška za vodu koja se helikopterima doprema kao i raznovrsna specijalistička oprema za gašenje umskih pozara koja je dobijena  nikada nije upotrijebljena niti se zna gdje je“, kazao je Tadić.

Iz DZS-a su za CIN-CG izjavili da se ta oprema čuva kao dio obavezne rezerve u magacinima. Na pitanje, zašto operativni tim nikad nije formiran, kazali su da zbog nedostatka štaba za obuke Crna Gora nema operativne jedinice za različite vrste hazarda.

Lokalne službe za spasavanje muči i nedostatak ljudstva, tvrde sagovornici CIN-CG-a.

Ratko Pejović, predsjednik Strukovnog sindikata vatrogasaca Crne Gore, i pripadnik SZS u Pljevljima tvrdi da je 30 operativaca u toj službi premalo za velike šumske komplekse, koje ljeti često zahvata plamen. 

„Ostaju samo trojica da dežuraju u slučaju neke hitne intervencije.“, kazao je Pejović

Umjesto civilne zaštite - lomače

„Građani koji čiste imanja paljenjem samo treba da nas pozovu da bismo stražarili, u to vrijeme.“, kazao je za CIN-CG Predrag Milikić, operativac Službe zaštite spašavanja Podgorica, i predsjednik sindikata vatrogasaca pri Uniji sindikata. 

Iako iz SZS Podgorica apeluju svake godine, vlasnici imanja se često ne odazivaju pozivu i pale „na svoju ruku“, objašnjava Milikić.

Građani nisu svjesni kolika je važnost blagovremene intervencije, što se vidi i u nedostatku prijava požara, naročito, ako su daleko od kuća i imanja, kazao je on. 

Svega šest doborovoljnih vatrogasnih društava (DVD) u Crnoj Gori, i civilna zaštita samo na papiru, smatra on, govore o nedovoljnoj uključenosti građana u proces zaštite od požara. 

Iz DZS su na pitanje CIN-CG-a objasnili da su tokom posljednjih 10 godina propala dva pokušaja uspostavljanja funkcionalne civilne zaštite, najvećim dijelom zbog nedostatka finansiranja i nemogućnosti da se nađu odgovarajući članovi jedinice. 

Miljanić kaže da se na uspostavljanje civilne zaštite sigurno neće čekati i narednih 10 godina. 

„Veoma brzo ćemo odlučiti hoćemo li ukidati taj sektor ili ga konačno osposobiti “, kazao je on. 

Vazdušna pomoć- neadekvatna

Zlatko Ćirović, inženjer za zaštitu od požara i komandir Službe za zaštitu i spašavanje Herceg Novi kazao je za CIN-CG da se dobit pri gašenju iz vazduha tri crnogorska „air-tractora“, ne može porediti sa „kanaderima“, koje Crna Gora nema, ali su korišteni u bivšoj Jugoslaviji. 

„Kanaderi“ nose šest hiljada litara, a „air traktor“ tri. Osim toga, objasnio je on, „kanaderi“ su neuporedivo brži jer zahvataju vodu u letu. 

Iz DSZ su rekli da za sada ne razmišljaju o nabavci „kanadera“ jer su veoma skupi, uvijek se kupuju u paru, a održavanje mnogo košta. 

Milan Gazdić, inženjer šumarstva, i jedan od autora brošure KOD, kaže da „ako smo procjenili da je šteta od požara 700 miliona eura, onda „kanaderi“ nisu skupa opcija“. 

Tokom 2017. godine, kada je na teritoriji Herceg Novog od početka juna do septembra lokalna SZS zabilježila rekordni broj od 350 požara, prema tvrdnji Ćirovića, najveći doprinos dali su hrvatski „kanaderi“.

Ovo nije bilo dio internacionalne pomoći u organizaciji MUP-a, već su se Ćirovićevi prijatelji, kako kaže, iz dubrovačke službe odazvali njegovom pozivu. 

Ćirović je kazao da je vazdušna pomoć 2017. bila krajnje neorganizovana, i da se dešavalo da čeka avione cijeli dan. 

Iz DZS tvrde da je ljeta 2017. godine evidentirano 3.125 požara na otvorenom, i bilo je nemoguće tadašnjim sredstvima (jedan polu-funkcionalni i dva funkcionalna aviona) pokriti sve. 

„Prioriteti su se određivali u zavisnosti od složenosti situacije,“, naveli su. 

Bez dobre vazdušne opremljenosti, Crna Gora mora u krizama da računa na inostranu pomoć, koja ponekad nije adekvatna, poput pomoći ukrajinskog aviona, 2017. koji se nije pokazao vještim na crnogorskom terenu, tvrdi Ćirović.

Inostrana vazdušna pomoć 2017. godine, prema objašnjenju DSZ, sastojala se od dva aviona iz Izraela, helikoptera iz Bugarske, aviona iz Ukrajine, helikoptera iz Švajcarske sa oko tridesetak članova posade. Troškovi su iznosili oko 70.000 eura, pri čemu je tim iz Švajcarske sve realizovao o svom trošku.

Učiti od drugih iz EU

Gazdić tvrdi da je odgovornim i zajedničkim djelovanjem moguće značajno smanjiti posljedice od požara. On je na Sardiniji radio na zaštiti šuma od požara i kaže da je tamo „odgovoran rad institucija doveo do mnogostrukog smanjenja opožarene povrišine, dok je broj početnih požara ostao isti.

Prvi korak je procjena rizika i pravljenje detaljnjih planova. Potrebno je napraviti i bazu podataka o požarima, po uzoru na evropsku. 

„Ona obuhvata sve informacije o rizicima od požara i odgovara na glavna pitanja nastanka - ko, kako, gdje, kada. Mi nemamo ništa od takvih podataka“, tvrdi Gazdić.

Neophodna je, objašnjava, i modernizacija i uvođenje novih metodologija i tehnologija praćenja i prevencije šumskih požara. Potrebna je i saradnja više institucija: UZŠ, Uprave policije, sudstva, koncesionara, službi zaštite.

Gazdić je upozorio i na opasnost od klimatskih promjena i neophodnost prilagođavanja unapređivanjem sistema. 

„Na sjeveru Crne Gore već imamo vidne posljedice klimatskih promjena- zbog suše imamo stotine hiljada kubika suvih stabala. “, tvrdi Gazdić.

Pozovi 112

Iz Uprave za šume kažu da u zaštiti od požara računaju na 190 lugara, 80 osmatrača, a u eventualnom gašenju dužni su da priteknu i svih 130 inženjera i tehničara. Pored dvije cisterne od po deset kubika vode, raspolažu i sa 250 naprtnjača, 150 protivpožarnih metli, automobilima za transport ljudi i alatom. Na sastanku u Vladi 12. maja su, kažu, dogovorili da dostave spisak opreme koja im nedostaje. Upozorili su korisnike šuma na odgovorno ponašanje, organizovali dežurstva u područnim jedinicama i aktivirali sistem dojave koji se sliva u jedinstveni broj Operativno komunikacionog centra - 112. 

U Sloveniji kad treba svi su “gamsi”

Predsjednik profesionalnog udruženja vatrogasaca Slovenije Miran Korošak kaže za CIN-CG da je decentralizovani sistem neefikasan na teritoriji Crne Gore, zbog nedostatka ljudstva i neopremljenosti službi zaštite i spašavanja.

U Sloveniji, prema njegovim riječima, cijeli sistem funkcioniše pod upravom MUP-a, uključujući i dobrovoljna društva čije je djelovanje sinhronizovano. 

Broj dobrovoljnih vatrogasaca u Sloveniji je nevjerovatnih 165 hiljada, od čega 35 hiljada ispunjavaju kvalifikacije za profesionalne vatrogasce, kazali su za CIN-CG iz Udruženja dobrovoljnih vatrogasaca Slovenije. 

„Na šumski požar se izlazi u roku od pet minuta od početka - a cijelo stanovništvo je uključeno u njegovo sprečavanje.“, tvrdi Korošak. 

Profesionalne službe nabavljaju kamione svakih pet do sedam godina, nakon čega ih daju na korištenje dobrovoljnim jedinicama. Uniforme se nabavljaju svakih pet godina, a i ranije ako je potrebno.  

„Uniformama se bavi posebna firma, koja ispituje nivo kancerogenosti nakon svakog nošenja“, naveo je Korošak.

Za požare na nepristupačnim šumskim terenim, u Sloveniji djeluje specijalna jedinica Gamsi, što je slovenački naziv za divokozu. To govori o njihovoj spretnosti. Oni operišu pod punom opremom i ostaju danima na terenu, ako je potrebno, kazao je Korošak. 

Privatnici su pritekli u pomoć

„Takvu strahotu nisam do tada vidio. Na rtu Veslo 150- 200 turista opkoljeno vatrom, a ne može nikako da im se priđe“, prisjetio se za CIN-CG noći 17. jula. 2017. godine Zlatko Ćirović, komandir SZS Herceg Novi.

Kako je jedini put spašavanja bila evakuacija ljudi morem, Ćirović se obratio Pomorskoj sigurnosti i Vojsci Crne Gore za pomoć, tvrdi on. Međutim, adekvatna reakcija je izostala, zbog nespremnosti ovih organa da brzo odgovore. 

„Srećom, do tada se javio dovoljan broj ljudi sa privatnim plovilima koji su započelo evakuaciju na rtu Veslo“, tvrdi Ćirović.  

„Jedino što smo mi, služba za spašavanje, mogli da uradimo jeste da prenesemo poruku tim ljudima da stave marame preko lica, kao zaštitu od ugljen-monoksida.“   

Iz Pomorske sigurnosti su rekli za CIN-CG, da je tada njihovom plovilu trebalo duže da stigne, i da su svakako naložili svim privatnicima sa plovilima da učestvuju u akciji. Oni su objasnili da trenutno imaju samo jedno plovilo za gašenje, ali da rade na tome da se bolje opreme. 

Iz Vojne mornarice nijesu odgovorili na konkretno pitanje, već su naveli da su u jutarnjim časovima primili obavještenje, te da je vojska pomagala kasnije toga dana.

Ćirović tvrdi sa se DZS neodgovorno ponašao u vrijeme velikih požara na Luštici 2017. godine 

„Slali su spasioce iz drugih opština, bez finansiranja smještaja i hrane, tako da je sva organizacija pala na nas u trenutku najveće krize. Spavalo se i jela i suva hrana ispred kamiona, bez ikakvog organizovanog štaba za predah.“, tvrdi Ćirović.

Iz DZS-a su za CIN-CG kazali su da je troškove ispomoći vatrogasaca snosio MUP, ali ukoliko se ostajalo više od jednog dana, za troškove je bila dužna opština.

Ne postaje se stručnjak za šest sati

Zlatko Ćirović kaže da je odbio da svoju jedinicu iz Herceg Novog šalje na obuku DZS za opasne materije „od 9 do 15 časova“. 

„Jednodnevna obuka za opasne materije sa dvije pauze za kafu, sigurno neće nikog preobraziti u stručnjaka za opasne materije. Sjutra ako se neki hazard desi, treba da pošaljem svoje operativce, i da kažem da su obučeni. Opasnih materija je bezbroj, od hemijskih, nuklearnih, itd, a mi u Crnoj Gori nemamo ni zaštitnu opremu za tako nešto.“

Na pitanje o trajanju i sprovođenju ove obuke, iz DSZ su rekli su da u većini opština pripadnici  SZS nemaju adekvatnu ličnu i kolektivnu opremu, i da nedostaje adekvatna obuka koja bi se održavala u kontinuitetu.

Đurđa RADULOVIĆ

U Herceg Novom lokacija Topla III kada se krene pješke prema Sušćepanu dolazi se do naselja koje se gradi, izvodjac je firma iz Bara. Posljednja zgrada nalazi se na par metara od starog mosta, tu ispod je vodopad sa slike a desno se krči šuma da se i dalje gradi?! – pita se građanka/reporterka koja se potpisala kao Sanja  

Mjesto i datum nastanka fotografija:
08.03.2021

Građanka/repoerterka iz Podgorice Gordana Šćepanović predlaže da se u blizini ulaza šetališta koje vodi ka brdu Gorica, na mjestu sa kojeg su uklonjeni kontejneri, istakne natpis da je tu odlaganje smeća zabranjeno. 

“U pitanju je mjesto na brdu Gorica gdje su do skoro bili kontejneri (Ul. Božidara Vukovića-Podgoričanina koja ulazi u park do kapije) u blizini avanturističkog parka. Sada ih nema, ali komšije i dalje odlažu otpad na tom mjestu. Iz kojeg god razloga su kontejneri sklonjeni, bilo bi dobro da ima makar neka tabla sa molbom da se smeće tu više ne odlaže, a postojeći otpad otkloni. U suprotnom ćemo imati veliki i ružan problem, naročito uz pojavu vjetra koji će ga raznijeti po najljepšem dijelu brda/šume”, upozorava Šćepanović.

Iz cijevi u Blizini hotela  Blue Kotor Bay u Prčanju otpadne vode teku pravo u more. Dokaze o tome, Centru za istraživačko novinasrtvo Crne Gore (CIN-CG), sa adrese poznate redakciji, poslala je građanka koja se predstavila kao Ekatarina. Fotografije i video klip nastali su, kako javlja Ekaterina, 21. januara.

Iz kotorske Opštine, povodom interesovanja CIN-CG, rekli su da ne znaju za ovaj slučaj i da će poslati ekipe komunalne inspekcije i komunalne policije da sve ispitaju.

Hotel Blue Kotor Bay nalazi se na lokaciji bivšedg zavoda „Vrmac“