Specijalno državno tužilaštvo za organizovani kriminal i korupciju provjerava poslovanje firme “E-Gambling”, koja je izdavala lažne licence za internet klađenje i za koju se sumnja da je nanijela milionsku štetu državi.
Prema podacima Centra za istraživačko novinarstvo (CIN-CG), iza te firme stoji premijerov brat od ujaka Milovan Maksimović, ali i bivši zamjenik direktora Crnogorske komercijalne banke (CKB) Laslo Šardi.

“Povodom pisanja medija o poslovanju firme ’E-Gambling Montenegro’, obavještavamo Vas da Specijalno državno tužilaštvo vodi izviđaj o navodnim zloupotrebama tog pravnog lica”, odgovorili su iz Specijalnog državnog tužilaštva na čijem je čelu Milivoje Katnić.
Spornu firmu, u kojoj je izvršni direktor Mađar Endri Kodolanji, 11. oktobra 2011. u Podgorici su osnovale dvije ofšor firme.
CIN-CG došao je do podatka da je Šardi godinama bio (nije poznato da li je i dalje) direktor u firmi “Merig International Inc” sa Sejšelskih ostrva, koja je sa 55,5 odsto kapitala osnovala “E-Gabling”, dok je drugi osnivač “Royal Online Limited” sa Britanskih djevičanskih ostrva, u kojoj je izvršni direktor Maksimović.
Šardi je bio zamjenik direktora CKB banke od 2009. do 2013. godine (podaci sa Linkedin profila), što znači da je, dok je bio na toj funkciji, započeo kockarski biznis sa premijerovim bratom. CIN-CG je došao do fotografija sa “Gejming super šoua”, održanog u Londonu prije tri godine, na kojima je Šardi za štandom firme “E-Gambling” gdje su prodavane lažne internet licence.
Dostupna dokumentacija u koju je CIN-CG imao uvid, pokazuje i da je on u ime “Merig International Inc” dao punomoćje Podgoričanki Snežani Perović da obavlja potrebne poslove u “E-Gamblingu”. Perovićeva je, kako je CIN-CG ranije objavio, ovlašćeni zastupnik u podgoričkim firmama “Vert” i “Amigos”.

Podaci Centralnog registra privrednih subjekata (CRPS) pokazuju da je ona izvršna direktorica firme “Title Development Ltd”, čiji je jedan od vlasnika i Veselin Ražnatović, osuđen zbog više krivičnih djela prevara. Šardi je ranije bio i zamjenik direktora Erste banke u Srbiji, zadužen za platne transakcije i IT organizaciju, ali se samo nakon godinu dana (2006. godine) povukao sa te funkcije.
Inspekcija Uprave za igre na sreću pokrenula je ranije inspekcijski nadzor zbog prijave da se "E-Gambling" klađenje priređuje na sajtovima za koje nema licencu, kao ni desetine drugih povezanih firmi, nanijevši tako državi moguću višemilionsku štetu. Sporna firma je sa samo jednom licencom, koju državi plaća 10.000 mjesečno, otvorila 21 sajt za klađenje.
Postoji još dvadesetak sajtova na kojima piše da su licencu dobili od firme “E-Gambling”, koja je time praktično preuzela ulogu Uprave za igre na sreću.
Druga dva priređivača igara na sreću preko interneta "Vezuv" i "Sporting group" ni približno nijesu tako povlašćena - za svaki sajt pojedinačno moraju da imaju licencu, koja košta po 10.000 eura mjesečno.
Premijerov brat od ujaka Maksimović ranije je demantovao da stoji iza firme "E-Gambling".
Međutim, njega demantuje dokumentacija firme “Royal Online Limited”, gdje je jasno istaknut njegov matični broj.
Kada se taj matični broj ukuca na sajt CRPS-a, pojavljuje se firma “Montenegro conection”, gdje je Milovan Maksimović predsjednik borda direktora.
Maksimović je u telefonskom razgovoru potvrdio novinarki CIN-CG da je radio u toj firmi, pojasnivši da je tražio da ga izbrišu iz registra jer su mu ostali “dužni plate i doprinose”.
Firma Royal Online Limitet uplatila je firmi "E-Gambling" 120 hiljada eura krajem februara 2012. godine, nedugo nakon održavanja “Gaming super šoua" u Londonu.
Odluku o povećanju osnivačkog kapitala te firme u ime osnivača “Royal Online Limitet” potpisali su lično Maksimović i Šardi. Novinari CIN-CG juče nijesu uspjeli da stupe u kontakt sa njima.

Jelena Knežević desna ruka Lasla Šardija

Šardi  je u februaru 2012. godine u Podgorici osnovao firmu “Saipan International”, čija su djelatnost informacione tehnologije. Kao izvršna direktorica te firme tada je upisana Jelena Knežević, koju je na toj funkciji kasnije zamijenila Cetinjanka Milica Mihaljević.
“Vijesti” su ranije objavile tekst o sedamdesetsedmogodišnjoj penzionerki, direktorici firmi “Sonya” i “Serpil”, koje su dobile licencu za internet kockanje od “E-Gamblinga”.
Starica je tada kazala novinarima da ne zna za te dvije firme, da nikada nije sjela za kompjuter i da joj je snaha Jelena Knežević uzela ličnu kartu i matični broj jer joj je “to trebalo za neke potpise”.
Kneževićeva je trenutno izvršna direktorica firme “Soft Cube International”, koju je osnovao turski državljanin Cem Kara. Upravo je on ovlastio direktora “E-Gamblinga” Mađara Endrija Kodolanjija da mu osnuje firmu u Podgorici. Nekoliko članova porodice Kneževićeve bili su ili su i dalje izvršni direktori podgoričkih firmi: "Exclusive Limited", "Parnassa", "Bet-Football Limited", "Ungm Group", "Multi Index", "Alltex" i cetinjske "Tiger Tree Holdings", koje su licence dobili od “E-Gamblinga”.

Ana Komatina i Vladimir Otašević

Predsjednik Odbora direktora i izvršni direktor Investiciono-razvojnog fonda Crne Gore Zoran Vukčević manipuliše podacima na zvaničnom sajtu IRF-a.

Međutim, novinari Centra za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) rade odgovorno i pažljivo dokumentuju sve prikupljene informacije.

Na tom je sajtu do objavljivanja teksta "Vlada sa tri miliona pomogla firmu iz specijalne istrage" bio spisak kredita koji je odobrio IRF u 2015. godini.

U njemu je jasno pisalo da je tri miliona odobreno firmi “Tradeunique CG”.

Spisak se i dalje nalazi na sajtu IRF-a. Međutim, samo dan nakon objavljivanja teksta u njemu je upisan drugi podatak, odnosno da je istoj firmi odobreno milion manje - dva miliona eura.

Kao dokaz da je Vukčević manipuliše, CIN-CG na svom portalu objavljuje i prvi i izmijenjeni spisak.

I Vukčevićeve tvrdnje da IRF nije dao kredit preduzeću “Tradeunique” demantuje isti sajt. U odjeljku "Program podrške izgradnje novih hotelskih kapaciteta" između ostalog piše: "Pravo na kredit ne postoji, već IRF CG A.D. o svakom zahtjevu donosi posebnu odluku".

U odjeljku “Opšti podaci o Fondu” piše: “Djelatnost Fonda definisana je kroz odobravanje kredita i izdavanje garancija…”.

Vukčević kaže i da IRF nije mogao biti u saznanju da firma koja je dobila kredit nekoliko mjeseci kasnije može postati predmet istrage Specijalnog tužilaštva za organizovani kriminal.

Taj izgovor nije relevantan s obzirom na to da je ta firma sa više adresa prozivana još 2012. za posao izgradnje "TQ Plaze", koji je okarakterisan kao korupcionaški i zbog kojeg je tražena reakcija tužilaštva. Sa druge strane detalji o bilo kojoj firmi u Crnoj Gori mogu se provjeriti jednostavnim uvidom na sajtu Centralnog registra privrednih subjekata (CRPS).

Da je Vukčević to uradio uočio bi da je firma “Tradeunique” još 2010. osuđivana zbog krivičnog djela i da je upisana u kaznenu evidenciju tog organa.

Iz IRF-a ne reaguju prvi put zbog pisanja CIN-a CG. U junu ove godine iz tog vladinog fonda reagovali su na tekst o državnom kreditu iz 2011. za preduzeće "Monte Shiraz" osumnjičenog narkobosa Vasa Ulića, ali je tadašnje reagovanje potpisala Vukčevićeva stručna služba.

U oba slučaja isticala se tvrdnja odgovornih u IRF-u da banke samostalno odobravaju kredite. Postavlja se pitanje, zašto onda odbor direktora i svi zaposleni u IRF-u primaju platu, ako nema potrebe da i IRF nešto provjeri i odobri?

CIN-CG svojim tekstovima ukazuje na činjenicu da IRF ne provjerava aplikante, a nakon izjave Vukčevića može se zaključiti i da ih ne interesuje kome se zapravo odobravaju krediti od novca građana.

Predsjednik odbora direktora Investiciono-razvojnog fonda Crne Gore (IRF) Zoran Vukčević kazao je da IRF nije dao kredit preduzeću “Tradeunique”, koje se pominje u istrazi Specijalnog tužilaštva za organizovani kriminal oko navodnih milionskih malverzacija u Budvi.

Vukčević je reagovao na tekst Centra za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) - “Vlada sa tri miliona pomogla firmu iz specijalne istrage”, koji je objavljen u “Vijestima” 15. novembra.

Reagovanje Vukčevića prenosimo u cjelosti:

“Investiciono-razvojni fond Crne Gore nije dao kredit preduzeću 'Tradeunique CG' iz Budve, kako je to navedeno u tekstu, već je kredit u iznosu od dva miliona eura odobrila poslovna banka sa kojom IRF sarađuje.

Naime, odbor direktora IRF-a je u prvoj polovini godine, preciznije dana 24. juna 2015. godine Odlukom br. 0201-258 odobrio poslovnoj banci kredit u iznosu od dva miliona, a banka je odobrila kredit u istom iznosu preduzeću 'Tradeunique' iz Budve.

Podaci o ovom kreditnom aranžmanu, kao i o svim dosadašnjim realizovanim kreditnim aranžmanima dostupni su svim zainteresovanima i mogu se naći na zvaničnom sajtu IRF-a.

Javnosti radi informišemo da je IRF u ovom, kao i u svim slučajevima kreditiranja, koje se realizuje preko banaka, postupio poštujući pravila i procedure koje, u skladu sa zakonom i dobrom bankarskom praksom, definiše poslovna banka sa kojom se realizuje kreditni aranžman.

Dakle, banka se obraća IRF-u sa zahtjevom za dodjelu kredita i nakon odobrenja kredita od strane organa IRF ugovor od kreditu potpisuju IRF i banka. Sva komunikacija koja prethodi odobrenju jednog kreditnog aranžmana banci od strane IRF-a, odvija na relaciji poslovna banka i podnosilac zahtjeva na način što banke, kako je to uobičajeno u njihovoj internoj proceduri, prethodno analizirajući zahtjev preduzeća, odobravaju i izdaju garanciju za realizaciju kredita.

Takođe, ističemo da Investiciono-razvonji fond Crne Gore nije, niti je mogao biti u saznanju da će nakon nekoliko mjeseci od odobrenja kreditnog sredstva poslovnoj banci, koja je sredstva usmjerila investitoru preduzeću 'Tradeunique CG' iz Budve, isto preduzeće biti, kako je u tekstu navedeno predmet istrage Specijalnog tužilaštva za organizovani kriminal. Niti IRF niti banka imaju takve sposobnosti da unaprijed mogu znati šta se dešava u nekom preduzeću. Nisu ni banka ni IRF organi koji prije suđenja i istrage imaju mandat da nekog okrive.

Međutim, ono što je evidentno je da se senzualističkim naslovom i sadržajem tekstova poput ovoga pokušava javnosti neistinama predstaviti rad državnih institucija i preduzeća.

Na taj način autori teksta dovode javnost u zabludu. Zbog toga imaće šansu da kod nadležnih organa dokažu svoje namjere i tačnost informacija koje su saopštili”, piše u reagovanju.

Državno tužilaštvo provjerava porijeklo imovine komandanta Specijalne antiterorističke jedinice (SAJ) Radosava Lješkovića.
To su Centru za istraživačko novinarstvo (CIN-CG) odgovorili iz Specijalnog  državnog tužilaštva.
Kako su pojasnili, o tom slučaju formiran je predmet koji se nalazi u fazi izviđaja i zbog toga ne mogu saopštiti  više informacija.
CIN-CG ranije je objavio da je Lješković po povoljnim uslovima prije pet godina postao suvlasnik vrijednog turističkog kompleksa na nikšićkom jezeru Krupac, koji je prije privatizacije bio u vlasništvu države.
Dokumenta pokazuju da je nekada državno preduzeće “Onogošt” u stečaju 2010. godine prodalo nepokretnu imovinu na jezeru firmi “Krupac Monte” za 329.600 eura.
Lješković je, prema podacima Centralnog registra privrednih subjekata (CRPS) suvlasnik firme “Krupac Monte” sa 50 odsto kapitala.
U vrijeme prodaje imovine “Onogošta” neto knjigovodstvena vrijednost restorana i zemlje bila je procijenjena na 463.220 eura, što znači da je Lješkoviću prodata 30 odsto jeftinije.
Taj iznos upisan je kao gubitak za HTP “Onogošt” u stečaju, a firma šefa SAJ-a bila je jedini ponuđač i to na četvrtom javnom pozivu.
Prema podacima CRPS-a, firmu “Krupac Monte”  osnovao je Lješkovićev poslovni partner Radovan Marković u avgustu 2008. godine, a ubrzo je od “Onogošta” dobila u zakup vrijednu imovinu na Krupcu, koju je kasnije i kupila.
Lješković se  kao suvlasnik firme pojavljuje u avgustu 2011. godine, nakon što je “Krupac Monte” upisana kao vlasnik vrijedne imovine u Nikšiću, a novčani kapital te firme tada se povećao za 104.210 eura.
Lješković nije odgovarao na pozive novinara CIN-a CG, tako da je ostalo nejasno odakle mu stotine hiljada eura za vlasnički udio u firmi “Krupac Monte”.

Ministar unutrašnjih poslova Raško Konjević nedavno je rekao da Odsjek unutrašnje kontrole  ne provjerava porijeklo imovine Lješkovića.
Objasnio je da je to učinjeno ranije, kada je Lješković ispunio obavezni  imovinski karton i navodno prijavio svu imovinu.
Tada, kazao je Konjević, nijesu pronađene bilo kakve nepravilnosti.

Milionska imovina u Budvi

Prema podacima CIN-a CG, majka komandanta SAJ-a Vjera Lješković, koja živi na istoj adresi u Nikšiću kao i Radosav, vlasnica je milionske imovine u Budvi. Prema podacima Uprave za nekretnine, ona  ima oko 15.000 kvadrata zemlje u katastarskim opštinama Kuljače i Tudorovići. Kvadrat zemljišta u tim katastarskim opštinama košta od 70 do 100 eura.

Šefa Specijalaca  osumnjičili tek nakon prijave MANS-a

Komandant Specijalne antiterorističke jedinice Radosav Lješković saslušan je juče u tužilaštvu zbog sumnje da je zloupotrijebio službeni položaj i omogućio pripadnicima SAJ-a da izbjegnu krivično gonjenje zbog  brutalnog prebijanja Milorada Mija Martinovića.
Tužilaštvo je Lješkovića osumnjičilo nakon prijave koju je protiv njega podnio  MANS.
Branilac komandanta SAJ-a, advokat Zdravko Begović kazao je “Vijestima” da tužilaštvo sumnjiči Lješkovića i da nije preduzeo sve službene radnje da identifikuje sajovce koji su navodno prekoračili službena ovlašćenja.
“To je bilo nešto na što se on izjašnjavao. On je tvrdio da je isklučivo radio po zakonu u skladu sa pravilima službe. Da je njegova jedinca te večeri štitila građane i čuvala javni redi mir. Da je zbog činjenice što su bile vanredne okolnosti, i svi pripadnici SAJ-a pod maskama protiv bojnih otrova, i šljemovića, nije bilo moguće identifikovati lica koja su učestvala u tom događaju”, kazao je Begović.
Dodao je da je Lješković tužiteljki Danki Đerić objasnio da je odnah, nakon što su dvojica sajovaca Boro Grgurović i Goran Zejak, sačinili službene zabilješke u kojoj su napisali da su učestovali u prebijanju Martinovića, to i prijavio.
“Ponovio je da do tada nije znao ko je učestvovao u tom događaju, i da je odmah nakon što su oni napisali zabilješke to i prijavio. Vidjećemo da li će tužilac donijeti naredbu za sprovođenje istrage i nastaviti krivično gonjenej, ili će odbaciti prijavu”, kazao je Begović.
Tužiteljka Đerić juče je kao svjedoka u tom postupku saslušala i načelnika podgoričkog Centra bezbjednosti Jovicu Rečevića.
Begović je kazao da nije prisustvovao saslušanju svjedoka, jer je ranije napustio zgradu Osnovnog državnog tužilaštva.
MANS je vrhovnom državnom tužiocu Ivici Stankoviću prijavu protiv Lješkovića podnio nakon što je ovaj odbio tužilaštvu da dostavi izvještaj o upotrebi sredstava prinude, ali i zbog sumnje da je  saslušanju 2. novembra prećutao sve činjenice o prebijanju Martinovića, koje su mu kao komandantu SAJ-a poznate. J. J.

Ana Komatina i Vladimir Otašević

Vlada Crne Gore je preko svog fonda sa tri miliona eura ove godine kreditno  pomogla kompaniju srpskog biznismena Mirka Latinovića, koja se   pominje u istrazi Specijalnog tužilaštva za organizovani  kriminal oko navodnih milionskih malverzacija  u Budvi.

Radi se o firmi “Tradeunique CG”, kojoj je po  povoljnim uslovima, preko privatne poslovne banke, odobrio kredit  vladin Investiciono-razvojni fond (IRF).
Kao razlog odobravanja kredita  naveden   je Latinovićev  investicioni projekat izgradnje i opremanja kondo hotela Budva.
Do tih podataka došao je Centar za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG).
Zbog navodnih malverzacija prilikom gradnje  “TQ Plaze” i platoa na plaži Jaz,  Specijalno tužilaštvo sredinom avgusta naložilo je hapšenja “kriminalne grupe, čiji su članovi  osumnjičeni da su zloupotrebom službenog položaja oštetili opštinu Budva za oko 10 miliona eura”.
Upravo firma “Tradeunique” gradila je “TQ Plazu”.
Među uhapšenima u avgustu bio je i bivši  direktor te firme Goran Bojanić.
Do nedavno na spisku svjedoka u toj istrazi nalazio se i Latinović lično, koji je sa tog spiska prema pisanju dnevnika “Vijesti” skinut sa funkcionerom DPS-a Svetozarom Marovićem.
Iz dokumenata u koje je CIN-CG imao  uvid ne može se vidjeti da li je firmi Latinovića kredit odobren prije ili poslije hapšenja Specijalnog tužilaštva.
Jasno je samo da je odobren u ovoj godini.
Novinari CIN-a CG pokušali su da dobiju komentar od Latinovića, međutim njegov telefon bio je isključen.

Direktor IRF-a Zorana Vukčević, kazao je za CIN-CG da IRF nije odobrio kredit firmi “Tradeunique”, već poslovna banka u prvoj polovini ove godine.
“To je kredit koji je odobrila poslovna banka, sa kojom   IRF  ima saradnju. Na osnovu ugovora o kreditu između poslovne banke i IRF, poslovna banka zaključuje ugovor s krajnjim korisnikom kredita”, kazao je Vukčević.
Glavni specijalni tužilac Milivoje Katnić na preskonferenciji nakon hapšenja u avgustu kazao je  da postoje osnovi sumnje da je dio osumnjičenih, od februara 2008. do decembra 2010. godine u Budvi, iskorišćavanjem svog službenog položaja i ovlašćenja, pribavio imovinsku korist budvanskom preduzeću “Tradeunique”,  a Opštini Budva nanio štetu, u čemu im je pomogao i izvršni direktor tog preduzeća.
Sada već bivši predsjednik Opštine Budva Lazar Rađenović, savjetnik premijera Aleksandr Tičić, brat i kćerka Svetozara Marovića - Dragan Marović i Milena Marović Bogdanović, zatim tašta Svetozarevog sina Miloša Marovića - Dragica Popović, službenica Sekratarijata za investicije, ali i njena koleginica Milojka Kovačević, uhapšeni su u avgustu po nalogu Katnića.
Osumnjičeni su i glavna administratorka Opštine Budva Snežana Šćepanović, sekretarka za prostorno planiranje Danijela Marotić, v. d. direktora budvanskog Vodovoda Milenko Medigović, nekadašnji sekretar za zaštitu imovine Novak Klisić, inženjer geodezije Đorđije Pavlović, bivši direktor firme “Tradeunique” Goran Bojanić i službenik Opštine Budva Miodrag Samardžić.

Firma "Tradeunique" osuđena za krivično djelo 2012.

Centar za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) došao je do krivične  presude Osnovnog suda u Kotoru od 9. jula 2012. godine, kojom je firma “Tradeunique” uslovno osuđena za krivično djelo samovlašće.
Tom presudom tada je uslovno osuđen  i bivši direktor   Goran Bojanić. Predmet pred sudom protiv Latinovićeve firme se vodio po privatnoj krivičnoj tužbi jednog privrednog društva.
U presudi piše da su optuženi krivi jer su u martu 2012.   u multifunkcionalnom kompleksu “TQ Plaza”,  u poslovnim prostorijama koje je zakupila i  koristila firma tužitelj, “uz upotrebu sile mimoilazeći nadležne organe i propisani postupak, samovlasno pribavili pravo za koje su smatrali da im pripada”.
To su, navodi se u presudi, uradili na način što su onemogućili radnicima tužitelja da uđu u  poslovni objekat da ga koriste, a takođe su bespravno prekinuli i dovod električne energije.
Tokom suđenja, tada izvršni direktor firme “Tradeunique” Bojanić rekao je, između ostalog, da nije izdao naredbu svojim saradnicima da isele zakupca poslovnog prostora i da sve naloge u firmi izdaje vlasnik Mirko Latinović.
Zbog krivične presude firma “Tradeunique” upisana je u kaznenu evidenciju Centralnog registra privrednih subjekata (CRPS).

Od tražioca kredita (ne)traže dokaz da nije osuđivan

Na sajtu vladinog Investiciono-razvojnog fonda (IRF) jasno je precizirano šta je sve potrebno tražiocu kredita u “Programu podrške izgradnje novih hotelskih kapaciteta”. Firma “Tradeunique” je dobila maksimalan iznos kredita, koji se u tom programu daje preko poslovnih banka. Kamata je  5,5 odsto na godišnjem nivou (od kojih banci pripada 3%). U potrebnoj dokumentaciji na sajtu  IRF-a nije navedeno da je tražiocu kredita potreban dokaz  “da nije  osuđivan za krivično djelo izvršeno u obavljanju privredne djelatnosti”. Na sajtu ”bizniszona.me”, koji je izradilo Ministarstvo ekonomije Crne Gore u saradnji sa Programom Ujedinjenih nacija za razvoj u Crnoj Gori (UNDP),   može se vidjeti da se u programu  “Dodjele bespovratnih finansijskih sredstava investitorima” ipak traži dokaz  “da nijesu  osuđivani za krivično djelo izvršeno u obavljanju privredne djelatnosti”.

“Carsko selo”, “TQ Plaza”, “Splendid”...

Na sajtu  firme Latinovića, koji važi za jednog od najbogatijih državljana Srbije, može se vidjeti da su između ostalog  gradili i hotel “Splendid” u Bečićima.
Gradnja tog hotela bila je godinama u žiži javnosti. Krajem 2004. godine prvi put je konstatovano da se “Splendid” gradi nelegalno.
Početkom  2005.  inspekcija je zabranila izvođenje radova, ali je i pored toga  gradnja nastavljena.
Nešto kasnije je  naloženo rušenje i zapečaćeno  gradilište. Tadašnji investitor je sa izvođačem, ipak, nastavio sa radovima.  Tek krajem  avgusta iste godine nadležno Ministarstvo je izdalo građevinsku dozvolu.
Tokom gradnje u junu i julu 2005. dogodili su se i bombaški napadi na gradilište hotela “Splendid”.  Kasnije je zbog istrage tih napada, prema sudskoj presudi, ubijen policijski inspektor Slavoljub Šćekić.
Pored “Splendida” i “TQ Plaze” firma “Tradeunique” u Crnoj Gori gradila je i “Carsko selo” sa 36 atraktivnih vila i pravoslavnom crkvom na brdu iznad Svetog Stefana.
Ta internacionalna kompanija gradila je i  ekskluzivno naselje “Meiso hils” sa vilama u Marbelji u Španiji, “TQ sity” u Inđiji u Srbiji...

Vladimir Otašević i Ana Komatina

Kompanija “E-Gambling Montenegro”, iza koje stoji Milovan Maksimović (45) - brat od ujaka premijera Mila Đukanovića, prodavala je lažne licence za internet klađenje i na štandovima u Kini, Kazakstanu, Holandiji, Španiji...
Tokom istraživanja o ilegalnom poslu člana premijerove šire porodice, Centar za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) prikupio je relevantne fotografije i dokaze iz nekoliko zemalja.
Vršilac dužnosti direktora Uprave za igre na sreću, Ilija Vukčević sredinom septembra ove godine saopštio je “Vijestima” da je njegova Uprava došla do saznanja i dokaza da je "E-Gambling" na sajmu igara na sreću održanom u februaru 2014. u Londonu na štandu broj N2-256 reklamirao pružanje usluga izdavanja licenci za igre na sreću preko intereneta.
Sa druge strane CIN-CG došao je do dokaza da su iz “E-Gamblinga” u Londonu prodavali licence i u januaru 2012. (štand L1-136), ali i u februaru 2013. (štand S1-111).
U maju 2012. službenici te firme imali su štand i u Makaou u Kini, na globalnom azijskom gejming sajmu.
U oktobru 2013. “E-Gambling” je imao štand pod brojem 613 i u Barseloni.

U Kataloniji je Maksimovićeva firma uvela i mogućnost plaćanja licence na rate. Radi se o servis paketu “sve u jednom” - (otvaranje firme, računa i davanje licence).
“Najjednostavnije je sa nama”, moto je podgoričke firme.
Na “Gejming super šou” u Amsterdamu u Holandiji u junu prošle godine imali su štand pod brojem C10.

U istom mjesecu i gradu i ove godine “E-Gambling” je predstavio svoje usluge i ponudio ih na prodaju.   I na velikom gejming kongresu u luksuznom hotelu “Royal Tulip” u Kazakstanu podgorička firma je predstavila mogućnosti u oblasti internet kockanja.
Inspekcija Uprave za igre na sreću pokrenula je i završila inspekcijski nadzor zbog prijave da firma “E-Gambling” klađenje priređuje na sajtovima za koje nema licencu, kao ni desetine drugih povezanih firmi, nanijevši tako državi moguću višemilionsku štetu.
“E-Gambling” je sa samo jednom licencom, koju državi plaća 10.000 mjesečno, otvoritio 21 sajt za klađenje. Druga dva priređivača igara na sreću preko interneta “Vezuv” i “Sporting group” ni približno nijesu tako povlašćena - za svaki sajt pojedinačno moraju da imaju licencu, koja košta po 10.000 eura mjesečno.
Da stvar bude gora, postoji još najmanje 15 sajtova na kojima piše da su licencu dobili od firme “E-Gambling”, koja je time praktično preuzela ulogu Uprave za igre na sreću.
Partneri kojima je “E-Gambling” izdao ili prodao sajtove - licence, ne plaćaju ništa državi.

Maksimović je ranije u razgovoru sa novinarkom CIN-CG negirao da je povezan sa internet klađenjem i da je u pitanju “neka druga osoba, koja ima isto ime i prezime”, tvrdeći da nema nikakvu ulogu u toj firmi.
Da to što je  kazao brat od ujaka premijera nije istina potvrđuje dokumentacija o osnivanju ofšor kompanije “Royale Online Limited”, sa Britanskih djevičanskih ostrva, a do koje je ranije došao CIN-CG.
Kompanija “Royal Online Limited” jedan je od osnivača “E-Gamblinga”.
U nekoliko dokumenata te ofšor kompanije istaknut je matični broj Makimovića, koji je u njoj po funkciji izvršni direktor.
Kada se taj  matični broj ukuca na sajt Centralnog registara privrednih subjekata (CRPS) pojavljuje se i firma “Montenegro conection” gdje je Milovan Maksimović predsjednik borda direktora.

U telefonskom razgovoru sa novinarkom CIN-a CG premijerov brat od ujaka Maksimović je potvrdio da je on bio u toj firmi, ali da  je tražio da ga izbrišu iz registra jer su mu ostali “dužni plate i doprinose”.
Premijerov brat od ujaka   ujedno je i jedan od menadžera u vladinoj Agenciji za civilno vazduhoplovstvo Crne Gore.

Koliko košta paket usluga “E-Gamblinga”

Na sajtu  “softswiss.com” opisano je kakve uslove pojedine zemlje daju fizičkim i pravnim licima, koje žele da se bave internet klađenjem i kupuju licence.
Između ostalog, tu se nalaze i podaci za Crnu Goru.
“Nadležni u Crnoj Gori nude atraktivnu mogućnost. Obezbjeđuju servis “sve u jednom”, koji uključuje  osnivanje firme, trgovačkog računa i davanje licence. Vrijednost paketa je 25.000 eura prvu godinu i 15.000 za svaku sljedeću”, piše na sajtu “softswiss.com”. Na tom portalu nije jasno precizirano da se radi o uslugama podgoričke firme.  Međutim, na osnovu opisa paketa usluga i obzirom da se u Crnoj Gori samo jedna firma bavi tim poslom, jasno je da je u pitanju “E-Gambling”.

Firma Maksimovića  uplatila E-Gamblingu 120 hiljada eura

Ofšor firma “Royal Online Limited” sa Britanskih djevičanskih ostrva, u kojoj je Maksimović izvršni direktor, uplatila je 120.000 eura firmi “E- Gambling Montenegro” krajem februara 2012. godine.
Odluku o povećanju osnivačkog kapitala te firme u ime osnivača “Royal Online Limitet” potpisao je Maksimović lično, kao i predstavnik  drugog osnivača “Mering International Inc.” sa Sejšelskih ostrva.
Novac je uplaćen preko žiro računa u Prvoj banci, premijerovog brata Aca Đukanovića, a koja se ranije, prije nego je sajt ugašen, na sajtu komanije pominjala kao partner.

“Vijesti” su ranije objavile da je “E- Gambling” imala bankarsku garanciju Prve banke na zakonom predviđeni iznos od 30.000 eura od 5. aprila 2012. godine koja je istekla godinu kasnije, a da Uprava za igre na sreću i Ministarstvo finansija nijesu ni pokušali da dug naplate preko te garancije.
Naime, dozvolili su da dug prema državi naraste na 230 hiljada eura i da garancija oročena na 12 mjeseci sama istekne, a tek nakon 23 mjeseca takvog rada ovog kompaniji je oduzeta licenca, ali joj je deset mjeseci kasnije izdata nova, a da nije platila dug.

Sajt bez problema radi u većini zemlja

Inspekcija za igre na sreću izrekla je prošlog mjeseca kompaniji “E-Gambling Montenegro” privremenu zabranu priređivanja  igara na sreću  preko interneta zbog utvrđenih nepravilnosti.
U Crnoj Gori je zbog toga nemoguće otvoriti sajt te firme, kao ni u susjednoj Srbiji, Bosni i Hercegovini i Hrvatskoj.

Međutim, sajt E-Gamblinga u pojedinim zemljama Evrope, poput Rumunije, Švedske, Austrije, Mađarske... besprekorno radi bez ikakve naznake o suspenziji, u šta su se uvjerili novinari CIN-a CG.

Vladimir Otašević i Ana Komatina

Specijalna priznanja za doprinos unapređenju istraživačkog novinarstva uručena su u Rumuniji novinarima Centra za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) Ani Komatini i Vladimiru Otaševiću, i novinaru Javnog servisa RTCG Mirku Boškoviću.

Riječ je o priznanjima Centralno-evropske inicijative (Central European Initiative, CEI) i Organizacije za medije Jugoistočne Evrope (South East Europe Media Organisation, SEEMO) za 2015. godinu.

Komatina, Otašević i Bošković primili su priznanja u Bukureštu,  koji je u četvrtak i petak bio domaćin međunarodne konferencije  Organizacije za medije Jugoistočne Evrope.

Konferenciji je prisustvovalo na stotine novinara, urednika, vlasnika medija iz Rumunije i inostranstva, ali i istaknutih međunarodnih ličnosti kao što je Erhart Busek, bivši austrijski vicekancelar.

Glavna koordinatorka Centralno-evropske inicijative Barbara Fabro saopštila je da su Komatina i Otašević dobili priznanja zbog objaviljivanja niza relevantnih istraživanja, među kojim je i istraživanje o tajnim ugovorima o dvojnom državljanstvu između Crne Gore i Makedonije.

Dodala je da je Bošković pohvaljen za pokretanje istraživačkog programa “Mehanizam” na RTCG u martu, 2015, što je, kako je istakla "istorijski iskorak crnogorskog javnog servisa", i "prva javna kritika zvanične politike".

Pored novinara istraživača iz Crne Gore, glavna nagrada u kategoriji profesionalnih novinara uručena  je Aleksandri Bogdani, istraživačkoj novinarki i urednici BIRN-a u Albaniji.

Glavna nagrada u kategoriji mladih profesionalnih novinara uručena je Nadji Burdi iz Ukrajine.

Fabro je kazala da su bili impresionirani hrabrošću novinarke Bogdani kojom je radila na serijalu o mreži koja je stotine albanskih muslimana regrutovala i slala u Siriju, gdje su se borili kao džihadisti.

Nadia Burdi iz Ukrajine je nagrađena kao perspektivan mladi novinar. Njeno nedavno istraživanje o nezakonito stečenoj i neprijavljenoj imovini zamjenika ministra unutrašnjih poslova Ukrajine rezultirala je ostavkama funkcionera. Bogdani i Burdi su nagrađene i novčano sa 4.000, odnosno 1.000 eura.

Pua među sedam svjetskih priča nedjelje u februaru

Međunarodne organizacije i ranije su cijenile rad novinara CIN-a CG.

Globalna mreža istraživačkog novinarstva (GIJN) u februaru ove godine prvu priču iz serijala “Dosije Vei Seng Pua” - "Crnogorski biznis šefa trijade" - izabrala je među sedam svjetskih priča nedjelje, među kojima se našlo i istraživanje BBC-a - Krv na prodaju: Indijsko ilegalno 'crveno tržište'.

CIN-CG je između ostalog  objavio i istraživanja o optuživanom šverceru oružja - vlasniku fabrike oružja Tara iz Mojkovca, serijal “Dosije Brindizi” o novim epizodama šverca cigareta između Italije i Crne Gore, serijal “Narkobos” o imovini Darka Šarića i ljudima povezanim  sa njim, serijal o seksualnom zlostavljanju djece “Zaglušujuća tišina”...

Novinar Mirko Bošković u svoje  četiri emisije serijala “Mehanizam – obećana zemlja”, koje je nedavno emitovao  Javni servis, do detalja je javno opisao koruptivnu šemu rasprodaje atraktivnog državnog zemljišta.

U emisiji “Mehanizam” otkriveni su  i načini na koje lokalni moćnici preko drugih osoba postajali i vlasnici vrijednih državnih parcela, a Opštinama ostavljani milionski dugovi...

Tužilačka istraga koja je pokrenuta krajem 2013. do danas nije razjasnila da li su istinite navodne optužbe da je bombaške napade na bečićki hotel "Splendid“, iz juna i jula 2005, naručio nikšićki biznismen Branislav Mićunović.
Tužilaštvo nije uspjelo da utvrdi da li je objavljena kopija službene zabilješke nekadašnjeg policijskog inspektora Vukote Kartala u kojoj je to tvrđeno autentična ili se radi o falsifikatu, kako su nakon njenog objavljivanja tvrdili iz Ministarstva unutrašnjih poslova (MUP).
Zabilješku je Kartal, navodno, napisao 26. jula 2005. i poslao je tadašnjem ministru unutrašnjih poslova Draganu Đuroviću.
Kao glavni organizator napada u zabilješci je označen Mićunović, a kao motiv je naveden dug koji su vlasnici hotela imali prema njemu. Tom prilikom Đurović je, navodno, obaviješten i da je istragu opstruirao tadašnji šef Odjeljenja bezbjednosti Budva Željko Vorotović, koji Kartala navodno upozorio da će biti likvidiran ako bude pominjao Mićunovića.

"Prema izvještaju Osnovnog državnog tužilaštva u Kotoru koji je dostavljen Vrhovnom državnom tužilaštvu obavještavamo Vas da tužilaštvo nije provjeravalo autentičnost "službene zabilješke" V. K., nakon izjašnjenja Ministarstva unutrašnjih poslova, jer se ne može vršiti vještačenje kopije isprave", saopšteno je Centru za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) iz Vrhovnog državnog tužilaštva (VDT).
O službenoj zabilješci se godinama nije znalo ništa, dok je na svojoj Fejsbuk stranici u decembru 2013. nije objavio Predrag Vučinić, bivši policajac i šef obezbjeđenja direktora "Splendida” Žarka Radulovića.

Nakon što je inspektor Kartal razdužen za predmetom “Splendid”, taj slučaj počeo da je istražuje inspektor Slavoljub Šćekić.
Upravo istraga bombaških napada na gradilište „Splendida“, kako je utvrdio sud, glavni je razlog ubistva inspektora Šćekića.
Za inspektorovo ubistvo optuženi su Ljubo Bigović, Saša Boreta (kao nalogodavci - podstrakivači),  Ljubo Vujadinović i Milan Čila Šćekić (kao izvršioci), koji su prema posljednjoj presudi osuđeni na ukupno 120 godina zatvora. U presudi se navodi da je Šćekić ubijen jer je vodio istragu o tim bombaškim  napadima, za koje su optuženi odgovorni.
Na pitanje CIN-CG šta je epilog istrage pokrenute zbog službene zabilješke iz VDT odgovorili su: "Prema izvještaju koji je VDT dostavljen iz Osnovnog državnog tužilaštva u Kotoru obavještavamo Vas da je u Osnovnom državnom tužilaštvu u Kotoru bio formiran predmet  na osnovu spisa dostavljenih od UP CB Budva. Nakon što su prikupljena obavještenja od više lica, kao i izjašnjenje ministra unutrašnjih poslova, utvrđeno je da nema osnova za dalje postupanje tužilaštva”, saopštili su iz VDT.
U toku istrage tužioci su prema izvještaju medija iz 2013. saslušali bivše policajace Vučinića i Kartala.

Sa druge strane, osobe koje su pomenute u zabilješci - Vorotović i Mićunović nijesu saslušani. Iz tužilaštva su to objasnili "činjenicom da niko od saslušanih nije potvrdio navode Vučinića, kao ni da on sam nije htio da navede imena osoba od kojih je pribavio predmetnu "Službenu zabiljesku".
Novinari CIN-a CG kontaktirali su  Vorotovića, koji nije htio da komentariše navode iz "službene zabilješku" Kartala. Vorotović je nakon policije od 2007. do 2013. godine obavljao funkciju načelnika budvanske Komunane policije.

Za lažno prijavljivanje  nastupila zastara

Novinari CIN-CG pitali su tužilaštvo da li je, nakon što je istraga obustavljena, pokrenut postupak protiv bivšeg policajaca Predraga Vučinića za lažno prijavljivanje i falsifikovanje službene zabilješke?
"Osnovno državno tužilaštvo u Kotoru nije pokrenulo postupak protiv P. V. (Vučinića) zbog krivičnog djela - lažno prijavljivanje,  jer je ovaj predmet formiran na osnovu novinskog članka, a ne krivične prijave, a za krivično djelo - falsifikovanje isprave s obzirom na vrijeme sačinjavanja - nastupila je zastarjelost krivičnog gonjenja", kazali su iz VDT-a.

Kako je Vorotović riješio stambeno pitanje?

Prema podacima do kojih je došao CIN-CG, bivši šef budvanske policije od Opštine Budva u decembru 2012. kupio je stan od 81 kvadrat u centru tog grada po povoljnim uslovima, odnosno za samo 40.500 eura. Kao obrazloženje prodaje stana Vorotoviću, navedena je odluka Komisije za rješavanje stambenih pitanja iz oktobra 2011.

Nije poznato kako je Vorotoviću omogućena kupovina stana po povoljnim uslovima, obzirom da je u vrijeme kad je ta odluka donijeta tadašnji načelnik Komunalne policije bio stambeno obezbijeđen - imao je stan od 55 kvadrata u Budvi (podaci Komisije za spriječavanje sukoba interesa). U  tom ugovoru pisalo je da Vorotović mjesečno  morao Opštini da plaća nešto više od 150 eura.
Prema katastarskim podacima Opština Budva krajem aprila prošle godine upisala je hipoteku zabrane prodaje tog stana, zbog Vorotovićevog duga od 40.500.
U katatastarskim podacima može se vidjeti da je bivši šef budvanske policije krajem juna prošle godine kupio još jedan stan i garažu u Podgorici od 86 i 15 kvadrata.  Vorotović je taj stan kupio od firme „Stan projekt“ za 80.000 eura. U ugovoru o kupoprodaji piše da je Vorotović još prije potpisivanja  uplatio „Stan projektu“  55.000 eura, dok je dio od 25.000 trebalo da bude isplaćen u roku od godine dana. Na sajtu Komisije za spriječavanje sukoba interesa može se vidjeti da Vorotovićeva plata nije prelazila 1450 eura (podatak dostavljen Komisiji 2008.), tako je ostalo nejasno odakle mu toliki novac.

Vladimir Otašević i Ana Komatina

Komandant Specijalne antiterorističke jedinice (SAJ) Radosav Lješković po povoljnim uslovima prije pet godina postao je suvlasnik vrijednog turističkog kompleksa na nikšićkom jezeru Krupac, koji je prije privatizacije bio u vlasništvu države.

Centar za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) došao je do dokumenata u kojima piše da je nekada državno preduzeće HTP “Onogošt” u stečaju 2010. godine prodalo svoju nepokretnu imovinu na jezeru Krupac (restoran “Plaža” sa zemljom) firmi “Krupac Monte” za 329.600 eura. Prema podacima Centralnog registra privrednih subjekata (CRPS) Lješković je suvlasnik firme “Krupac Monte” sa 50 odsto kapitala.
U vrijeme prodaje nepokretne imovine “Onogošta” neto knjigovodstvena vrijednost restorana i zemlje bila je procijenjena na 463.220 eura.
To znači da je Lješkovićeva firma kupila imovinu na Krupcu 30 odsto jeftinije od njene neto knjigovodstvene vrijednosti, odnosno 133.620 eura.
Taj iznos je upisan kao gubitak za HTP "Onogošt" u stečaju.
Kada je taj dio imovine prodat, firma šefa SAJ-a bila je jedini ponuđač i to na četvrtom javnom pozivu.

Poslovni partner osnovao firmu

Prema podacima CRPS-a, firmu “Krupac Monte” osnovao je Lješkovićev poslovni partner Radovan Marković 7. avgusta 2008.
Ubrzo nakon osnivanja, od firme HTP “Onogošt” dobila je u zakup vrijednu imovinu na Krupcu, koju je kasnije kupila.
Prema pisanju medija u 2009. godini cijena zakupa bila je mjesečno 200 eura.
Lješković se prvi put kao suvlasnik firme “Krupac Monte” pojavljuje 24. avgusta 2011, nakon što je ta firma upisana kao vlasnik vrijedne imovine u Nikšiću.
Tada se povećava i novčani kapital firme komandanta SAJ-a za 104.210 eura.
Lješković nije odgovarao na pozive novinara CIN-a CG, tako da je ostalo nejasno odakle mu stotine hiljada eura za vlasnički udio u firmi “Krupac Monte”.
Nije poznato ni da li je Lješković prijavio tu imovinu na osnovu Pravilnika o imovinskom kartonu policijskih službenika.
Prijavljivanje netačnih podataka o imovini teža je povreda službene dužnosti i povlači disciplinsku odgovornost.

Kćerka direktorka od punoljetstva

Prema podacima CRPS-a Lješkovićeva kćerka A. Lj. od svog punoljetstva (2009.) vodila se kao izvršni direktor i ovlašćeni zastupnik “Krupac Monte”.
Ona je bila direktor i u vrijeme kupovine imovine preduzeća HTP “Onogošt”.
Kćerka komandanta SAJ-a je bila direktor i sada ugašene firme “Fetiš”, koja je imala djelatnost prodaje kožne obuće. Firma “Fetiš” osnovana je u Nikšiću 2011. a ugašena 2013. godine.
U vrijeme rasprodaje imovine nekada državne firme HTP "Onogošt", većinski vlasnik te kompanije bio je HLT fond biznismena Vladana Vujovića, kuma premijerovog brata Aca Đukanovića.
Manjinski akcionari tog nikšićkog preduzeća u 2010. osporavali su Vujovićevu odluku da rasproda imovinu firme. Oni su 2010. isticali da je stečaj uveden iz neopravdanih razloga.

Radosav Lješković je u oktobru prošle godine postavljen na mjesto komandanta SAJ-a. On je prije obavljao poslove rukovodioca Grupe za obezbjeđenje visokih državnih funkcionera u okviru Sektora za obezbjeđenje ličnosti i objekata. Lješković je decenijama poznat po rezultatima u džudou, a bio je i godinama u timu za obezbjeđenje premijera Mila Đukanovića. Krajem 2010. godine povukao se sa poslova obezbjeđenja premijera.

Kupio šumu od 10.664 kvadrata i pašnjak

Prema podacima Uprave za imovinu Radosav Lješković kupio je šumu od 10.664 kvadrata i pašnjak od 1.748 m2 na prostoru katastarske opštine Krnjača.
Kao vlasnik te nepokretne imovine, prema istim podacima, Lješković je upisan 5. avgusta prošle godine.

Komandant SAJ-a će danas u Osnovnom državnom tužilaštvu u Podgorici biti saslušan povodom prebijanja Milorada Mija Martinovića tokom protestnog skupa Demokratskog fronta u Podgorici. Pripadnici Specijalne antiterorističke jedinice (SAJ), kojim Lješković komanduje, pretukli su Martinovića, ali i nekoliko muškaraca koji nisu pružali otpor nakon razbijanja protesta DF-a.

Milionska imovina u Budvi

Osoba koja je prijavljena na istoj nikšićkoj adresi kao komandant SAJ-a i koja ima prezime Lješković, posjeduje milionsku imovinu u Budvi. U podacima Uprave za nekretnine može se vidjeti da se radi o oko 15.000 kvadrata zemlje u katastarskim opštinama Kuljače i Tudorovići. Kvadrat zemljišta u tim katastarskim opštinama sada se zavisno od lokacije kreće od 70 do 100 eura.
Sporno je i ponašanje za sada nepoznatog vozača hamera, koje koristi SAJ, a sa kojim su u noći protesta jureni građani.
Šest miliona za moderan smještaj SAJ-a

Prema pisanju policijskog “Dokumenta” pripadnici SAJ-a i Posebne jedinice policije (PJP), u narednom periodu trebalo bi da dobiju nove moderne smještajne objekte u kampu na Zlatici.
“Ministar unutrašnjih poslova Raško Konjević prošle godine je formirao radnu grupu koja je sagledala trenutno stanje u kampu i preduzela brojne aktivnosti kako bi se za pripadnike SAJ-a i PJP obezbijedili adekvati uslovi za rad”, piše u oktobarskom broju “Dokumenta”.
Planirana je izgradnja smještajnog objekta, koja obuhvata četiti faze, ukupne vrijednosti oko šest miliona eura.
Predstavnici SAJ-a i PJP-a su se prošle godine obraćali menadžmentu MUP-a i UP-a, navodeći da su sve prostorije u kampu “Zlatica“ u veoma lošem stanju. Specijalno tužilaštvo vodi istragu povodom slučaja prodaje kampa "Zlatica", koji je kupljen 2011. godine od firme "Normal kompani" za potrebe Uprave policije za oko osam miliona eura, iako je samo nekoliko godina ranije prodat tom preduzeću za nekoliko puta manji iznos.

Vladimir Otašević

Ni nakon više od 10 godina od ubistva policijskog inspektora Slavoljuba Šćekića nema pravosnažne presude optuženima za tu likvidaciju. Do danas niko nije sačinio ozbiljnu analizu zašto su presude, u tom kontroverznom - maratonskom sudskom postupku, ukidane zbog tehničkih i grešaka u pisanju, a i dokazi misteriozno nestajali iz spisa predmeta.

Izvršna direktorica Akcije za ljudska prava (HRA) Tea Gorjanac Prelević kazala je Centru za istraživačko novinarstvo Crne Gore (CIN-CG) da su u Izvještaju o realizaciji strategije reforme pravosuđa 2007. - 2012. predložili da država sama treba da obezbjedi nepristrasnu analizu o tome zbog čega je u tom slučaju, koji opravdano izaziva veliku pažnju javnosti, došlo do toliko ukidanja odluka.
U izvještaju, koji su uradili sa Centrom za monitoring i istraživanje (CEMI) piše da je ekspert Evropske unije Maurizio Salustro ranije pokazao zabrinutost zbog ukidanja presuda. Između ostalog tu je pomenut i predmet “Šćekić”.
Novina "Vijesti" prije nekoliko dana objavila je da jedna od uticajnih članica NATO-a za dalje pomake Crne Gore traži napredak u razrješenju više pravosudnih predmeta, između ostalog i u slučaju inspektora Šćekića, koji je ubijen 30. avgusta 2005. godine u sačekuši ispred svoje kuće u podgoričkom naselju Tološi.

Na Šćekića je tada nepoznati napadač ispalio rafal metaka. Šćekić je važio za čestitog policajca i bio je uključen u najvažije istrage zločina u Crnoj Gori. Radio je u timu koji je ispitivao ubistvo dvojice visokih policijskih funkcionera Gorana Žugića i Darka - Belog Raspopovića, te atentat na urednika "Dana" Duška Jovanovića...
Za njegovo ubistvo optuženi su Ljubo Bigović, Saša Boreta (kao nalogodavci - podstrakivači) - Ljubo Vujadinović i Milan Čila Šćekić (kao izvršioci), koji su prema posljednjoj presudi osuđeni na ukupno 120 godina zatvora. Kao motiv ubistva u optužnici su navedena Šćekićeva otkrića u istrazi o bombaškom napadu na gradilište hotela "Splendid" u Bečićima, iza kojih su kako se tvrdi u presudi stojali optuženi.
Za pomaganje u ubistvu bili su optuženi i: Alan Kožar, Vuk Vulević, njegov otac Radoslav, Danica Vuković, Goran Živković i Dušanka Vujović. Međutim, osim Kožara koji je osuđen na šest godina zatvora zbog bombaškog napada, ostali su oslobođeni optužbi da su imali veze sa likvidacijom Šćekića.

Zaštićeni svjedok

U toku tužilačke istrage pojavio se i kontroverzni zaštićeni svjedok Zoran Vlaović "Bohum" - navodno rođak nekadašnjeg direktora Uprave policije Veselina Veljovića.
Vlaović je kazao da mu se Boreta tokom boravka u karantinu zatvora u Spužu, povjerio da je Čila Šćekić ubio inspektora. Naveo je i da mu je Boreta doslovce rekao da je uz njega, glavni finansijer bio Bigović... Prema njegovim riječima likvidacija inspektora koštala je koliko vrijede dva "ferarija".
U toku sudskog postupka za ubistvo Šćekića utvrđeno je da je iz suda nestao CD sa izjavom zaštićenog svjedoka Vlaovića.
Sestra ubijenog inspektora Slavica Šćekić u januaru ove godine podnijela je krivičnu prijavu protiv četvoro bivših i sadašnjih sudija Višeg suda, zbog nestanka CD-a sa iskazom zaštićenog svjedoka.
Šćekićeva je krivičnu prijavu podnijela protiv sudija Biljane Uskoković, Milenke Žižić, Valentine Pavličić i bivše sudije Slavke Vukčević. U prijavi se navodi da su sudije Vukčević, Uskoković, Žižić i Pavličić od 2009. godine do 2012. godine izvršile krivična djela nesavjestan rad u službi i zloupotreba službenog položaja nevršenjem dužnosti, što je dovelo do gubitka CD-a sa snimkom saslušanja zaštićenog svjedoka Zorana Vlaovića. Istraga o tom slučaju je u toku.
Gorjanac - Prelević je istakla da pored nedonošenja pravosnažne presude neobjašnjeni nestanak CD-a iz predmeta samo podstiče sumnje.

Naglasila je da su poslanici i sestra pokojnog Šćekića podnijeli inicijativu za istragu i utvrđivanje odgovornosti u tom slučaju, te da će i HRA pratiti šta će do kraja da bude urađeno.
Vrhovni sud je u posljednja tri dana održao sjednicu na kojoj se raspravljalo o žalbama optuženih za ubistvo Šćekića na posljednju odluku Apelacionog suda. Vrhovni sud će u narednim danima donijeti odluku po žalbi optuženih.

Sudija Apelacionog suda Dragiša Rakočević ranije je saopštio da ostaje na snazi presuda podgoričkog Višeg suda iz oktobra 2012. godine, kojom su Saša Boreta, Ljubo Bigović, Milan - Čila Šćekić i Ljubo Vujadinović osuđeni na po 30 godina robije zbog ubistva inspektora.

Pravno nevaljani dokazi
Vrhovni sud ranije je ukinuo presudu, ocjenjujući da se u ponovljenom postupku nijesu smjele koristiti izjave svjedoka Žarka Radulovića (vlasnika hotela "Splendid") i Vlaovića, jer su "pravno nevaljani dokazi".
Na tim izjavama počivale su osuđujuće presude Višeg i Apelacionog suda. Iako ih je Vrhovni sud cijenio kao pravno nevaljane dokaze, u presudi iz februara piše da je iz izjava Vlaovića dokazano da su Čila Šćekić i Vujadinović ubili policajca Slavoljuba Šćekića, i da su ih na taj zločin podstrekli Boreta i Bigović. U najnovijoj odluci Apelacionog suda pojašnjeno je da su "ispoštovana" uputstva Vrhovnog suda, i da su uzete u obzir samo one njihove izjave koje su u skladu sa zakonom.
Piše da je iskaz od Vlaovića, uzet u istrazi 28. februara 2006. godine, sačinjen u skladu sa ZKP-om i da se mogao koristiti u postupku.
Iskaz zaštićenog svjedoka Apelacioni sud je prihvatio kao istinit, iako je prije dvije godine Boreta tužilaštvu podnio krivičnu prijavu protiv Veselina Veljovića da je podstrekao Vlaovića da lažno svjedoči na sudu u slučaju Šćekić. Prema posljednjim informacijama iz tužilaštva po prijavi Borete nije rađeno.

Pat pozicija

Sestra ubijenog inspektora Slavica Šćekić kazala je za CIN-CG da je sigurna da su za likvidaciju njenog brata krivi optuženi.
"Tu nemam sumnje. Smatram i da je iskaz zaštićenog svjedoka tačan. Međutim, sigurna sam da je motiv ubistva fingiran. Moj brat nije ubijen samo zbog istrage bombaških napada na "Splendid". To se može vidjeti i u ponašanju sudova koji su u pat poziciji. Niti mogu da ih osude niti mogu da ih oslobode. Oni znaju pravi motiv, ali ga kriju...", kazala je Šćekić.

HRONOLOGIJA:
2009. -

PRVA PRVOSTEPENA PRESUDA: Predsjednik vijeća Višeg suda Lazar Aković - Na po 30 godina zatvora osuđeni Vujadinović, Bigović i Boreta. Kožar osuđen na šest godina zatvora za bombaški napad na "Splendid". Oslobođeni - Šćekić, Vuković, Živković, Vujović i Vulevići.

2010. -

PRVA DRUGOSTEPERNA PRESUDA: Predsjednik vijeća Apelacionog suda Milivoje Katnić - Ukinuta osuđujuća prvostepena presuda Višeg suda.

2011. -

DRUGA PRVOSTEPENA PRESUDA: Predsjednik vijeća Višeg suda Slavka Vukčević - Na 30 godina osuđen Čila Šćekić, Vujadinović, Bigović i Boreta. Kožar na šest zbog "Splendida".

2012. -

DRUGA DRUGOSTEPERNA PRESUDA: Predsjednik vijeća Apelacionog suda Milivoje Katnić - Ukinuta osuđujuća druga prvostepena presuda Višeg suda.

2012. -

TREĆA PRVOSTEPENA PRESUDA: Predsjednica vijeća Višeg suda Biljana Uskoković - Na 30 godina osuđen Čila Šćekić, Vujadinović, Bigović i Boreta. Kožar na šest zbog "Splendida".

2013. -

TREĆA DRUGOSTEPERNA PRESUDA: Predsjednik vijeća Apelacionog suda Milivoje Katnić - Potvrđena osuđujuća treća prvostepena presuda Višeg suda.

2014. -

PRVA ODLUKA PO ŽALBI: Predsjednica vijeća Vrhovnog suda Stanka Vučinić - Ukida se osuđujuća presuda Katnića i vraća na ponovno odlučivanje Apelacionom sudu.

2015. -

ČETVRTA DRUGOSTEPENA PRESUDA: Predsjednik vijeća Apelacionog suda Dragiša Rakočević - Na 30 godina osuđen Čila Šćekić, Vujadinović, Bigović i Boreta.

Ana Komatina i Vladimir Otašević